احترام به همه هنرمندان شیوه‌های موسیقی ایرانی
*علی پاشا رجبلو
*مدرس موسیقی
خاصیت هنر موسیقی چه در تنوع آلات موسیقی (موسیقی سازی) و چه در لحن متفاوت صدای خوانندگان (موسیقی آوازی) به گونه‌ای است که ممکن است افراد مختلف در انتخاب یک هنرمند نوازنده و یا صدای یک استاد آواز، با یکدیگر اختلاف نظر داشته باشند و این موضوع یک امری طبیعی است. اما گاهی این علاقمندی تبدیل به افراط و بت‌سازی از یک جریان موسیقیایی می‌شود و به طبع دیگر نوازندگان و خوانندگان، مورد نقد غیرمنصفانه و رفتار توهین آمیز واقع می‌شوند.
کمتر دیده شده که استادی بنام، چه در موسیقی سازی و چه در موسیقی آوازی، از استادان و شیوه‌های دیگر بدگویی کند. اختلاف نظر و نقد در میان اهالی هنر نه در جامعه ما، بلکه در تمام دنیا وجود دارد. اما نقد باید با معیارهای تعریف شده و مناسبی همراه باشد. آن‌چه دیده می‌شود این به ظاهر گفتمان، بیشتر در بخش‌ها و طرفداران پایینی جامعه موسیقیایی ما است که بر اساس احساسات و گاهی حتی ناخواسته با عناد و دشمنی و خود کم‌بینی و گاه با ورود سیاست به این عرصه، صورت می‌پذیرد. این اظهارنظرها در بین طرفداران جریان خاصی که اغلب شناخت کافی از موضوع ندارند، مرسوم شده است که دانسته یا ندانسته نتیجه‌ای جز آب به آسیاب ریختن بدخواهان موسیقی و فرهنگ ایران در بر نداشته است.
هر کدام از استادان موسیقی سرزمین ما ایران، در شیوه‌های مختلف موسیقیایی، دارای ارزش‌ها و توانایی‌های فردی و هنری ویژه‌ای هستند که توانسته‌اند با سال‌ها تلاش و ممارست در این راه، در میان بخشی از قشرهای مختلف و براساس حسن انتخاب خود و مخاطبانشان، شیوه خاصی از بیان موسیقی را به وجود آورند و کسی حق ندارد به این شیوه و انتخاب؛ که در کشور ما در قالب‌های موسیقیایی مختلف و متنوع وجود عینی دارد، توهین و یا آن را کم ارزش تلقی کند. در عین حال هر کسی می‌تواند در جهت اشاعه و ترویج موسیقی خاص مورد علاقه اش، به هر گونه تلاشی در این راستا، متناسب با اخلاق و بر اساس آگاهی لازم، مبادرت ورزد. آن‌چه مایه تاسف است بدگویی و هتک حرمت به دیگری است برای بزرگ نمایی و اصرار بر صحیح بودن یک شیوه و روش خاص موسیقی.
ضرورت دارد که همه موسیقیدانان، به دور از شیوه و روش ناپسند و زشت، خودی و غیرخودی، مورد تکریم و احترام به خصوص اقشار روشنفکر قرار گیرند و هیچکس حق ندارد هنرمندان موسیقی را با عقیده و باورهای فردی و علاقه شخصی در موسیقی، مورد سنجش و داوری قرار بدهد.
هر هنرمند و استاد هنر موسیقی چه در عرصه سازی و چه در عرصه آوازی، حق انتخاب در مسیر خاصی از سبک‌های متنوع موسیقی را دارد، آن‌چه که مهم است حفظ و اشاعه فرهنگ ایران در قالب موسیقی جدی و عالمانه است که می‌توانیم آن را در شکل‌بندی‌های متنوع موسیقیایی بیان کنیم.