*یلدا خاکباز
*کارشناس ارشد مردم‌شناسی
قصه‌ها و داستان‌ها ، دریچه‌ای به جهان خیال کودک می‌گشایند و قصه‌گویی به گسترش واژگان کودک و پرورش مهارت روایت‌گری او کمک می‌کند .
از این رو، قصه‌گویی به مادر و پدر کمک می‌کند با جهان کودکان بهتر پیوند برقرار کنند. اگر در گردش‌های کوتاه‌مدت بیرون از خانه (در وضعیت کنونی با پیروی از رعایت فاصله و هم‌چنین دور ماندن از وسایل بازی و دست نزدن به اشیا در فضای همگانی و بوستان‌ها) به چیزی برخورد کردید که برای کودک جالب است یا توجه او را به محیط پیرامونش و دگرگونی‌های آن می‌خواهید جلب کنید، از قصه‌گویی بهره ببرید. این کار حتی در خانه نیز شدنی است.
شاید اکنون که کودکان باید مدت بیشتری را در خانه سپری کنند، قصه‌گویی درباره طبیعت، مهم‌تر از قبل باشد و به برقراری پیوند میان کودکان و محیط طبیعی کمک کند.
قصه‌ها، کاربردهایی چندگانه می‌توانند داشته باشند: توجه کودک را به طبیعت و محیط پیرامونش جلب می‌کنند؛ میان او و طبیعت پیوند معنادار پدید می‌آورند. تخیل او را گسترش می‌دهند؛ او را به شکل غیرمستقیم با مفهوم‌هایی مانند گذر زمان، گردش فصل‌ها، دگرگونی طبیعت و مانند این آشنا می‌کنند.
هر چیزی در طبیعت (از سنگ، چوب، شاخه درخت، شکوفه‌ها، جوانه‌ها، گل‌های وحشی، سبزه‌ها و بوته‌ها تا جانداران و پرندگان و…) یا در خانه، موضوع قصه‌های جالب و هیجان‌انگیز می‌تواند باشد. دیالوگ پس از هر قصه‌گویی با کودک باعث می‌شود ذهن کودکان درگیر با موضوع شود و به دنبال پاسخ‌هایی برای پرسش‌های خود باشد. این ارتباط شکل گرفته با پدر، مادر و یا مربی کمک می‌کند مهارت‌های کلامی و ارتباطی اش قوی‌تر شود. چراکه مواد اولیه این گفتگو که همان پیام است از طریق زبان قصه به کودک انتقال داده شده است. به او و والدین کمک می‌کند در مورد موضوع‌های جهان پیرامونش بیشتر تامل کند و پیرامون آن مباحث تعامل اندیشه داشته باشد. همین گفتگو ها کودک را به سمت تقویت بهتر مهارت‌های زندگی سوق می‌دهد .