*زنده‌یاد سعید دینی
در زبان‌شناسی به گونه‌ای از طرز تلفظ های ویژه یک گروه زبانی را لهجه می‌گویند.
هر کدام از لهجه‌ها اطلاعات فرهنگی، تاریخی و زبان را انتقال می‌دهند. اگر لهجه‌ها از بین بروند در نتیجه تفاوت‌ها هم از بین می‌روند پس لهجه مقوله‌ای است پویا پس برای حفظ این پویایی باید تلاش کرد.
از نظر زبان‌شناسان هیچ لهجه‌ای بر لهجه دیگر برتری ندارد و اگر هم لهجه‌ای معیار می‌شود نه به خاطر برتری آن لهجه از نظر زبان‌شناسی است بلکه به خاطر موقعیت اجتماعی و سیاسی حاکمان است که به آن لهجه اهمیت می‌دهند.
همان طور که اثر انگشت هرکسی یگانه است لهجه هم یگانه به حساب می‌آید. پس در نتیجه هیچ زبانی خالص نیست و لهجه هم یک هویت ابدی نیست، پس ما باید در هر منطقه به لهجه آن‌ها اهمیت بدهیم، چون هر لهجه‌ای بار مثبت و منفی ندارد و همچنین هر لهجه‌ای هم کیش شخصیتی پایین و بالایی نسبت به لهجه‌های دیگر ندارد.
حال ما می‌توانیم از طریق رسانه‌های دیداری و شنیداری با تهیه فیلم‌ها و یا نمایش دادن زندگی روستایی این باور را که هر آن کس که لهجه و گویش روستایی دارد، فردی است ساده با ضریب هوشی پایین رفتار جلوه دهیم تا عملکرد لهجه را تغییر دهد و بتواند خود را از این استهزا و تمسخر که هر روزه و لحظه به لحظه زندگی در شهر شاهد آن بوده و هست را بپوشاند.
پس بیاییم برای حفظ لهجه‌مان که یک سرمایه اجتماعی است، تلاش کنیم.