*حسین زندی
*سردبیر
سرمایه‌گذاری در پروژه‌های شهری از دغدغه‌های اصلی مدیران به ویژه شهردارهاست. به باور بسیاری از کارشناسان توسعه، سرمایه‌گذاری در حوزه فرهنگ زیرساخت و زیربنای توسعه است اما تصمیم‌سازان و تصمیم‌گیران استانی در همدان اعتقادی به سرمایه‌گذاری در حوزه فرهنگ ندارند.
یکی از دلایلی که مدیران، به امر فرهنگ و سرمایه‌گذاری در این حوزه توجه ندارند این است که سرمایه‌گذاری در این حوزه دیربازده است و نتایج آن در بلندمدت مشخص می‌شود. بنابراین مدیران به عرصه‌ای اقبال نشان می‌دهند که در عمر کوتاه مدیریتشان بتوانند از آن بهره‌برداری تبلیغاتی کنند.
نکته دیگر این است که مسئولان به امر سرمایه‌گذاری حتی به سرمایه‌گذاری در عرصه فرهنگ و هنر به عنوان یک داد و ستد مالی نگاه می‌کنند، در حالی که این‌گونه از سرمایه‌گذاری در کوتاه‌مدت نتیجه اقتصادی ندارد و بیشترین تأثیر آن در بخش‌های دیگر از جمله حوزه‌های اجتماعی به منظور جلوگیری از آسیب‌های اجتماعی یا بالابردن سطح آرامش و امنیت جامعه است. هر چند در این بخش نیز موضوع اقتصاد بسیار مهم است؛ به طور مثال علاوه بر مسئله زیرساخت‌ها، ارزش افزوده در زمینه تولیدات درجه یک هنری بسیار بالاتر از سایر کالاهاست. به عنوان نمونه اگر استان همدان موزه‌ای مانند موزه هنرهای معاصر کرمان داشت و آثاری از هنرمندانی مانند کمال‌الملک، سهراب سپهری، مصور الممالک، پرویز تناولی یا هنرمندان بومی مانند ضیاءالدین جاوید، قباد شیوا، محمدحسین حلیمی یا محمود زنگنه را خریداری کرده و در موزه به نمایش می‌گذاشت، امروز یکی از مهم‌ترین سرمایه‌ها و پشتوانه‌های فرهنگی را داشت. اگر سهراب سپهری در زمان حیات همه آثار نقاشی خود را می‌فروخت یک آپارتمان نمی‌توانست خریداری کند اما امروز مالکان آثارش با هر یک از آثار او می‌توانند یک آپارتمان خریداری کنند. بنابراین مسئله مهم رویکرد مسئولان در این حوزه است، اگر مدیران شهری و فرهنگی به ارزش افزوده و بازدهی در این حوزه توجه داشتند در می‌‌یافتند که عرصه هنر نیز در زمینه اقتصاد بسیار مهم است.
در استان همدان این مسئله به واقع مغفول مانده است؛ کلنگ موزه هنرهای معاصر استان سال‌هاست بر زمین مانده و هر مدیری مدام از اتمام آن سخن می‌گوید اما خبری از اجرای آن نیست، ساختمان انجمن خوشنویسان در حد یک کلنگ‌زنی و یک خبر در آرشیو رسانه‌ها به جامانده، تعداد سینماها با آمار جمعیت استان هم‌خوانی ندارد، نمایشگاه و گالری استانداردی در استان وجود ندارد، تعداد و وضعیت سالن‌های نمایش و کنسرت نیز با سالن‌های یک قرن پیش تفاوتی نکرده است. این همه نشان از نبود اراده برای سرمایه‌گذاری در این حوزه دارد و بخش خصوصی نیز حتی اگر بخواهد وارد سرمایه‌گذاری در حوزه فرهنگ شود، سنگ‌اندازی‌های مسئولان اجازه نمی‌دهد. بنابراین سرمایه‌گذاری در این حوزه همچنان مغفول خواهد ماند.