مردم تاوان ندانم‌کاری مدیران را می‌دهند

*مجیر خضریان

*روزنامه‌نگار

چند شب پیش برنامه همدان توسعه صدا و سیمای مرکز همدان در یک برنامه خوب و تحلیلی میزبان «حسن سجادزاده» مدیرگروه شهرسازی دانشگاه بوعلی سینا، «محمودرضا عراقی» معاون عمرانی استاندار و نرگس نوراله زاده عضو شورای شهر با موضوع کلانشهرشدن همدان شد.‌

نگاه دکتر سجادزاده نظر کارشناسی یک متخصص همدانی بود، وی از اولویت توسعه کیفی با هدف کاهش آثار منفی کلانشهر شدن تنها با نگاه خطی و جمعیتی می‌گفت و از نگاه به تجربه الحاق روستاهای قدیمی‌تر که هنوز با گذشت این همه سال مشکلاتشان رفع نشده است اما مهندس عراقی با تکیه بر حرف‌هایی خوش‌آمد مذاق بیننده دنبال اثبات این نظر بود که مشکلات آتی را قبول داریم اما حالا اجازه بدهید ما وارد فاز کلانشهر‌شدن شویم، مشکلات را بعدا حل خواهیم کرد، یا این‌که کلانشهر شدن و الحاق روستاها اگر حتی تبعاتی هم داشته باشد، آن‌ها اجتناب‌ناپذیر هستند و به قول معروف حالا چه می‌شود اگر این تبعات را هم بپذیریم؟ این مدل از گفتگو از معاون عمرانی استاندار و از مردان شناخته‌شده عرصه تصمیم‌گیری‌های کلان همدان ساعت‌ها مرا به فکر فرو برد. با خودم گفتم واقعا مگر می‌شود یک مدیر هیچگونه آینده‌نگری درباره اتفاق به این مهمی نداشته باشد و فقط به دنبال گرفتن تصمیمات آنی باشد؟

در لابلای این گفتگو دکتر سجادزاده اشاره‌ای به ثبت جهانی قنات قاسم آباد کرد و گفت شاید با الحاق این روستا پرونده ثبت قنات هم بسته شود .مهندس عراقی پاسخ داد مگر قرار گرفتن هگمتانه در دل شهر همدان مسئله‌ای برای ثبت آن ایجاد کرده است؟

ذهن جستجوگر من به تاریخ ۲۱ اسفند ۹۶ برگشت؛ زمانی که خبرگزاری ایسنا از قول عراقی تیتر زد «یک آسفالت است دیگر آسمان که به زمین نیامده»، گفتگویی با مهندس عراقی درباره داستان آسفالت کردن بخشی از محوطه هگمتانه برای ایجاد مسیر خروجی از تپه؛ آسفالتی که در همان تاریخ گفتند حالا اگر بعدا تبعاتی داشت آن را از زمین می‌کنیم و این بخش تنها پارکینگ مجموعه بوده است. با یک جستجوی ساده مطلب ایسنا را پیدا کردم چندبار از ابتدا تا انتها خواندم و از خودم پرسیدم چرا ما باید در روزگار تلاش و حرف اقتصاد مبتنی بر گردشگری از آسفالت محوطه هگمتانه بگذریم، از ثبت نشدن قنات قاسم آباد بگذریم تا شهر را به نقطه‌ای برسانیم که مثلا بخشی از کلانشهر جدید مقصد جدید گردشگری شود؟ چرا طرحی را اجرا کنیم که تبعاتش را تایید می‌کنیم اما منتظر بمانیم تا در آینده با کندن آسفالت جلوی تبعات آن را بگیریم اما اگر راه برگشتی نبود؟!

اگر تبعات کلانشهر شدن جمعیتی همدان نابودی اقتصادهای محلی، کشاورزی، دامپروری، افزایش مهاجرت، ایجاد حاشیه‌نشین‌های جدید، مسائل و مشکلات زیست محیطی، ساخت و سازهای بی‌رویه، قطب‌بندی‌های شهری، تامین‌نکردن آب و بسیاری مشکلات دیگر بود باز هم می‌توانیم بگوییم آسمان که به زمین نیامده نهایتا می‌گوییم چند متر آسفالت کنده شود؟

این مدیران باید بدانند شاید خودشان چند وقت دیگر بتوانند تصمیم‌های امروزشان را انکار کنند اما مردم تصمیمات آن را فراموش نخواهند کرد و بالاخره به دنبال توضیح از سوی مسئولان خواهند بود. تاریخ فراموش نخواهد کرد که همیشه تاوان اشتباهات مدیران را مردم داده‌اند و این تاوان از ذهن مردم پاک نخواهد شد.