موانع ورزش همدان

*آیدا شاکر

*روزنامه‌نگار

پشت نام بسیاری از هیئت­های ورزشی استان، نام مسئولان و مدیران استانی به چشم می­خورد. افرادی که نه ورزشکارند و نه حتی سررشته ای در آن دارند. حضور این افراد به علت دانش ناکافی اغلب سبب افول توان ورزش استان شده است و حمایت مالی نیز از سوی این افراد نیز در اکثر موارد عملی نشده است.

عاقبت بیان واقعیت‌ها

«کاظم عرب» مدیر سابق هیئت اسکی استان همدان ضمن اشاره اتمام دوره مدیریتی خود در هیئت اسکی می‌گوید: من ۴ سال در فدراسیون اسکی فعالیت کردم و پس از اتمام این دوره دیگر تمایلی برای ادامه این سمت نداشتم و به همین سبب کنار رفتم.

وی در خصوص چرایی این کار بیان می­کند: به هرحال در حوزه ورزش اگر بخواهید واقعیت­ها را بیان کنید چندان تمایلی برای ماندن شما نخواهند داشت. برای مثال از آن‌جایی که ورزش اسکی یک ورزش غربی است و شهر و کشور ما در این ورزش هیچ جایگاهی در دنیا ندارد برای پیشرفت نیاز به بهره‌گیری از روش‌های روز دنیاست اما اگر بخواهیم این روش‌ها را به لحاظ تکنیکی و تاکتیکی در این‌جا اعمال کنیم، نمی­پذیرند. همچنین ناهماهنگی و نبود اشراف و آگاهی کامل از ورزش اسکی در مدیران بالادستی من نیز در این تصمیم بی‌تاثیر نبودند.

مشکلات

وی با اشاره به مشکلات موجود در ورزش اسکی استان می­افزاید: متاسفانه زیرساخت­های اسکی در استان ما مناسب نیست علاوه بر این‌که فضای آموزشی نداریم محل پیست نیز در جای نامناسبی قرار دارد زیرا هر سال حدود ۲۰۰ میلیون تنها هزینه بازگشایی جاده پیست اسکی می­شود و همین مسئله سبب شده عملا این پیست تعطیل شود و با وجود این‌که چندین سال است که افتتاح شده است هیچ کاربری نداشته است.

این مدرس و ورزشکار اظهار می­کند: در گذشته محل پیست اسکی همدان انتهای بلوار ارم بود و ما تلاش داشتیم پیست را به بیرون از همدان و در نزدیکی روستای وهنان منتقل کنیم این منطقه شرایط بسیار مناسبی برای تبدیل شدن به پیست اسکی داراست که تا خردادماه نیز برف دارد. وجود پیست می­توانست سبب رونق گردشگری این منطقه نیز بشود. همچنین دشت وسیعی که در این منطقه وجود دارد فضای لازم را برای ایجاد محیط آموزشی فراهم می­کرد اما به هرحال تلاش ما نتیجه نداشت و پیست به محل فعلی در تاریک دره منتقل شد که جاده نامناسبی دارد و عملا بدون کاربری مانده است و حتی برای فراهم سازی محیط آموزشی رودخانه و طبیعت آن منطقه را تخریب کرده‌اند.

وی معتقد است: در حال حاضر دیگر نمی­توان پیست را جا به جا کرد زیرا چندین میلیارد برای ساخت پیست کنونی هزینه شده است و جا به جایی آن عملا امکان‌پذیر نیست.

سیاسیون برای ورزش کاری نمی‌کنند

عرب با اشاره به حضور سیاسیون استان در بسیاری از هیئت های ورزشی بیان می­کند: البته در مجموع برخی از این افراد نیز چندان ناآگاه در مسائل ورزشی نیستند و اطلاعات خوبی نیز دارند اما شاید به علتی که من نمی‌دانم، نمی­خواهند یا نمی­توانند کاری برای پیشرفت ورزش استان انجام دهند.

وی در انتها تصریح می­کند: من اهل انتقاد بی‌دلیل نیستم و همواره کنار ورزش ایستاده‌ام و اگر انتقادی نیز بیان می­کنم در جهت سازندگی بهبود شرایط ورزش استان است، من بسیار تلاش ­کردم که برای طراحی پیست از کارشناسان توانمند استفاده شود اما موافقت نشد و در نتیجه کار غیراصولی پیش رفت و همین مسئله حتی سبب ایجاد حوادث و مرگ ۴ جوان و سایر تبعات نامطلوب نیز شد.

مدیران سیاسی اقتصادی

«رضوان سلماسی» عضو شورای شهر که مدت­ها پیش از حضور در شورا به عنوان رئیس و نایب رئیس هیئت‌های مختلف ورزشی بانوان استان فعالیت می­کرد در خصوص علت خروج از این هیئت­ها می­گوید: دلایل خارج شدن من از این هیئت‌ها علل مختلفی دارد و موضوعی است که به نظرم لزومی ندارد در رسانه‌ای مطرح شود.

وی در راستای بررسی حضور سیاسیون در ورزش استان بیان می­کند: حضور سیاسیون در ورزش استان به سال­های خیلی قبل برمی­گردد که بحث خصوصی‌سازی در کشور مطرح شد. خصوصی‌سازی در هیئت‌های ورزشی سبب شد سالن­های این هیئت‌ها در بخش­های خصوصی به فعالیت بپردازند که برخی مجموعه‌ها از جمله شهر همدان ترجیح دادند به طور مستقیم از خود حوزه‌های ورزشی در خصوصی‌سازی استفاده کنند تا سالن­ها و زمین­های ورزشی به صورت عمده در اختیار ورزشکاران قرار گیرد اما به علت وجود مشکلات اقتصادی در حوزه ورزش استان، اداره ورزش و جوانان طی سالیان مختلف نمی­توانست به لحاظ مالی بسیاری از هیئت­های ورزشی استان را حمایت کند و به همین دلیل به این فکر افتادند که از مدیرانی برای ریاست این هیئت‌ها بهره ببرند تا شاید بتوانند حمایت مالی مطلوبی از هیئت­های ورزشی به عمل بیاورند فارغ از این‌که در جایگاه مدیریتی بخش­های مختلف دست مدیران ارشد برای استفاده از بودجه‌های دولتی در حوزه ورزش چندان باز نیست.

سلماسی می­افزاید: این موضوع در ابتدا محرکی شد تا برخی مدیران ارشد سطح شهر یا استان به عنوان رئیس هیئت­های ورزشی انتخاب شوند با این شرط که کارشناسان و مسئولان ورزشی برای مدیریت مباحث ورزشی در کنار آن­ها باشند زیرا اغلب این افراد ورزشکار نبودند اما این موضوع بعدها طوری پیش رفت که بسیاری از این مدیران به شخصه برای ورود به حوزه‌های ورزشی علاقه مند شدند تا شاید وجهه اجتماعی جدیدی به این طریق کسب کنند البته برخی از این افراد توانستند با حمایت مالی به هیئت­های ورزشی کمک کنند اما در اغلب موارد متاسفانه مسئولان در جایگاهی قرار می­گرفتند که به علت الزامات کاری نه توانایی حمایت اقتصادی داشتند و نه سررشته و اشراف به فعالیت­های ورزشی.

مدیرانی که دغدغه‌های ورزشکاران را نمی‌شناسند

وی تصریح می­کند: بحث محیط­ های ورزشی با سایر محیط های اداری متفاوت است. ورزشکاران نیاز دارند شخصی آشنا و آگاه از جنس خودشان آن­ها را مدیریت کند و یا اگر شخصی از بیرون وارد می­شود به عنوان ورزشکار فعالیت داشته باشد و در ارتباط تنگاتنگ با ورزشکاران باشد تا بتواند نیازها و دغدغه‌های ورزشکار و مجموعه ورزشی اش را بشناسد و آن­ها را پیگیری کند. متاسفانه نبود این ارتباط بین مدیران و ورزش سبب شده است که ما در برخی موارد موفقیتی نداشته باشیم هرچند برخی مدیران هیئت­ها نیز توانستند موفق عمل کنند و کارهایی به انجام برسانند برای مثال هیئت تیراندازی استان با حمایت مالی مدیر خود توانست امکانات زیرساختی خود را افزایش و ارتقا دهد.

سلماسی معتقد است: اگر مدیری که وارد هیئت های ورزشی می­شود به منابع اقتصادی دسترسی داشته باشد تا به این طریق حمایت مالی از هیئت ورزشی به عمل آورد خوب است اما اگر قرار باشد این شخص نه تنها در ورزش سررشته‌ای ندارد بلکه حمایت مالی هم نکند سبب بروز تاثیرات منفی بسیاری می­شود که مهم­ترین آن این است که بخشی از فعالیت ورزشی ورزشکار تحت شعاع برقراری ارتباط موثر با رئیس هیئت و آشناسازی وی با مشکلات و دغدغه‌هایشان شود و این باعث می­شود بخشی از توان ورزشکار کم شود و نتایج مسابقات و موارد دیگر تحت شعاع قرار گیرد.

همه چیز به پول ختم می‌شود

وی در انتها می­افزاید: در حال حاضر بحث مالی برای هیئت‌های ورزشی خیلی مهم است و اگر مدیری بسیار کارآمد از جنس ورزشکاران نیز دسترسی به منابع مالی نداشته باشد نمی­تواند موفقیت کسب کند، مسلما اگر مدیری خودش ورزشکار و آگاه و دغدغه‌مند باشد بسیار بهتر قادر به مدیریت و برنامه‌ریزی مسائل ورزشکاران است اما اگر همین مدیر دسترسی به منابع مالی برای اعزام تیم و یا سایر مسائل را نداشته باشد در عمل کاری از پیش نخواهد برد. درحقیقت در بهترین حالت مدیری شایسته است که علاوه بر کاردانی و اشراف کامل به ورزش و مسائل ورزشکاران، از لحاظ اقتصادی نیز قادر به حمایت هیئت­های ورزشی باشد تا بهترین نتیجه حاصل شود.