*رضا جمشیدیان
*مدرس موسیقی
در طول تاریخ، جز در مواردی انگشت‌شمار بیشتر حاکمان بر مردم و این سرزمین، روی خوشی به موسیقی؛ این نماد بشریت نشان نداده و چه بسا آن را ممنوع کرده‌اند .بنابراین جای هیچ نگرانی از بابت خود موسیقی وجود ندارد به خصوص این‌که از صد سال گذشته آن‌چه از گذشتگان به صورت شفاهی و مکتوب به جای مانده و روایت شده ثبت و آرشیو شده است .
آن‌چه نگران‌کننده است، دست‌اندرکاران موسیقی هستند که همواره در شرایط گوناگون آسیب‌پذیر بوده و هستند .اکنون که جهان درگیر ویروس کرونا شده است و بسیاری از مشاغل مهم جامعه را به مخاطره انداخته، جامعه موسیقی اعم از معلمین، مراکز آموزشی، تولیدکنندگان و پیشکسوتان همگی در معرض آسیب جدی هستند .در چنین شرایطی بسیاری از مراکز غیر انتفاعی و خصوصی آسیب خواهند دید و تاکنون هم یا به طور کامل و یا با درصد بالایی تا مرز ورشکستگی پیش رفته‌اند .
متاسفانه تاکنون کمترین توجه و تدبیری برای حمایت از این بخش جامعه انجام نگرفته، چراکه دولت و متولیان امر درگیر مسائلی هستند که فرصتی برای پرداختن به این امور را نداشته و نخواهند داشت.
در سال‌های گذشته بدون کرونا هم مراکز فرهنگی و آموزشی به خصوص آموزشگاه‌های موسیقی، تئاتر، نقاشی و مانند این هیچ‌گاه مورد لطف و حمایت از طرف وزارتخانه یا ارگانی نبوده‌اند که امروز که شرایط بحرانی شده انتظار یاری داشت .
به قول سعدی:
به خیر تو امید نیست، شر مرسان
بنابراین بدون گله‌مندی و انتظار از طرف مسئولین و بازگویی مشکلات حاصل از ویروس کرونا که بر همگان آشکار است و همه اقشار جامعه آن را به خوبی لمس کرده‌اند، از زاویه‌ای دیگر هم به این رویداد جهانی می‌شود، نگریست .
ویروس کرونا خدماتی کرده که هرگز تصورش هم نمی‌شد کرد. کارخانه‌های عظیم و آلاینده این روزها کمتر به محیط زیست صدمه وارد می‌کنند، جهان در حال بازسازی خود است، تالاب‌ها، دریاچه‌ها و دشت‌های فراوانی دوباره احیا می‌شوند، هوای تازه به مشام می‌رسد .
در حوزه موسیقی هم خیلی از جریان‌ها که در سال‌های اخیر به شدت در تخریب ذائقه شنیداری مردم نقش داشته‌اند، در حوزه‌های دیگری سرگرم کاسبی هستند .
امروز اگر کسی علاقمند و دلسوز موسیقی باشد خودش راهش را خواهد یافت .
امیدواریم ویروس کرونا به همان اندازه که به محیط زیست حیاط دوباره می‌بخشد، به درخت کهنسال موسیقی ایران، نماد تاریخ، فرهنگ و تمدن ایرانیان نیز خدمتی بکند .