*حسین زندی
*سردبیر
در مدتی که کشور ما درگیر بیماری کرونا شده، تعدادی از هم‌وطنان قربانی این بیماری شده و فوت کرده‌اند و تعدادی نیز با این ویروس خطرناک دست و پنجه نرم می‌کنند.
این بیماری از کشور پهناور و پرجمعیت چین آغاز شد و گستره آن بسیاری از کشورهای جهان را در برگرفت. اما کشور چین با مدیریت سریع توانست این بیماری را تا حدودی کنترل کند. در حالی که در کشور ما وزارت بهداشت و در راس آن دولت به چند توصیه بهداشتی بسنده کرد و عملیات بازدارنده خاصی صورت نگرفت به همین دلیل آمار قربانیان روز به روز در حال افزایش است.
به ادعای کارشناسان اگر ایران هم مانند بسیاری از کشورها تا زمان حاصل اطمینان از نابودی این ویروس اجازه پرواز به چین را نمی‌داد بدون شک امروز با این فاجعه روبرو نبودیم و پای بیماری دیرتر به کشور باز می‌شد و در پی انتشار خبر مشاهده این بیماری در قم نیز اگر از قرنطینه این شهر سر بازنمی‌زدند و در همه استان‌ها منتشر نمی‌شد. به هر حال بی‌تدبیری دولتمردان عامل اصلی این فاجعه بود که قابل کتمان نیست.
به هر روی آن اتفاق ناگوار افتاد و اینک نیاز است، دولت و مردم با همراهی تلاش کنند از آسیب‌ها و تلفات این فاجعه کم کنند. همچنین انتظار می‌رود متولیان دولتی با شفافیت و صداقت با مردم سخن بگویند، مردم نیز از دامن زدن به شایعه بپرهیزند. اما متاسفانه همچنان شایعه‌ها پیشتازند و خبرهای واقعی در حاشیه قرار دارند و فاجعه بارتر این که سودجویان و فرصت‌طلبان در این شرایط با جان مردم معامله می‌کنند و به احتکار اقلام ضروری دست می‌زنند که درمان بیماران را با چالش روبرو کرده است.
اما آیا این نخستین بیماری یا ویروس است که به کشور ما وارد شده است و آیا برای مبارزه با بیماری‌های دیگر برخورد بهتری صورت گرفت؟ مگر سال گذشته بیماری آنفولانزا ده‌ها قربانی نگرفت؟
مسئله این است که در کشور ما دولت‌ها برنامه جامعی با چنین اتفاق‌هایی را ندارند و در نهایت آن را به دست تقدیر می‌سپارند هرچند همواره گروه‌های بهداشتی و درمانی در خط اول مبارزه بودند و اگر دولت‌ها هم تکلیف نکنند، داوطلبانه فعالیت می‌کنند.
جالب است این بار بیشتر مردم با قضیه کنار آمدند و پذیرفتند به رسانه‌ها و توصیه‌ها توجه کنند و به بهداشت فردی بیشتر اهمیت دهند، با این‌که دولتمردان بحث قرنطینه را به جنگ جهانی نسبت می‌دادند تعداد زیادی از مردم خود را قرنطینه کردند شاید ویروس از آنان فاصله بگیرد. پزشکان و متخصصان نیز معتقدند اگر مردم مسائل بهداشتی را رعایت کنند با گرم شدن زمین این ویروس نیز خداحافظی خواهد کرد.
امید است این روزهای تلخ هر چه زودتر بگذرند و زندگی مردمان این سرزمین نیز به حالت عادی بازگردد اما این روزها پرسش مهمتری برای من مطرح است. این بیماری با تعدادی قربانی از بین خواهد رفت اما چه شد که مردم و رسانه‌ها نسبت به دیگر بیماری‌ها و فجایع این ویروس را پراهمیت‌تر جلوه دادند؟ گفته می‌شود هر سال در ایران حدود ۲۰هزار نفر در حوادث رانندگی جان خود را از دست می‌دهند و این روند چندیدن دهه ادامه یافته است آیا در حوادث رانندگی جان مردم ارزش ندارد؟ حال اگر مرگ و میر ناشی از سوانح ساختمانی، آلودگی هوا، اعتیاد، سرطان و موارد دیگر را نیز اضافه کنیم با از بین رفتن یک نسل روبرو خواهیم شد. پس چرا مردم و رسانه‌ها به این آمار حساسیت نشان نمی‌دهند و رعایت نمی‌کنند تا از این آمار کاسته شود؟