*حسین زندی
*روزنامه‌نگار
سده‌های پی در پی چیدن سفره هفت‌سین یکی از آئین‌های نوروزی در حوزه فرهنگی ایران به شمار رفته و سبزه یکی از اصلی‌ترین عناصر این سفره است. پیشنیان ما سبزه را نماد برکت و باروری می دانستند، به همین دلیل آن را در کنار سیر عناصر سفره نوروز قرار می‌دادند. این آیین تا امروز در بین هم‌فرهنگان ایرانی مرسوم است.
چند سالی است برخی از علاقمندان به محیط زیست بدعت جدیدی را پیگیری می‌کنند آنان به جای کاشت سبزه کاشت نهال را پیشنهاد می‌کنند. به این بهانه که با کاشتن سبزه هزاران کیلو از گندم که قوت اصلی مردم است از بین می‌رود و در مقابل اگر درختی کاشته شود به گسترش فضای سبز کمک کرده است.
اما پرسش این است آیا حتما باید کاشت سبزه از گندم باشد آیا از تخمه گیاهان غیرخوراکی نمی‌توان کاشت که پس از سیزده بدر در طبیعت رها شده و به رشد ادامه دهد؟ این روزها خیلی از شهروندان دانه پرتقال می‌کارند و در کنار سین‌های دیگر می‌گذارند تا سال پر برکتی داشته باشند.
پرسش اساسی دیگری نیز وجود دارد که به نظر می‌رسد ریشه تاریخی دارد و ما ایرانی‌ها عادت کرده‌ایم برای ساختن چیزی، عنصر دیگری را تخریب کنیم. به طور مثال حتی شاهان و حاکمان کاخ خود را پس از تخریب کاخ حکومت قبلی بر روی خرابه‌های آن بنا می‌کردند؛ گویی اگر در کنار آن بنا یا با فاصله بسازند نمی‌توانستند در آن زندگی کنند. این روزها هم ظاهرا برخی فعالان محیط زیست برای این‌که درختکاری را ترویج کنند یک سنت فرهنگی را نابود می‌کنند حال آیا نمی‌شود بدون دست درازی به سفره هفت‌سین درختکاری را رواج داد؟
این روزها یکی از مدها ایجاد پویش است و برای هر فکر سطحی کمپینی ایجاد کرده بدون این‌که به عواقب آن توجه شود انتظار می‌رود از سوی فعالان مدنی به مسائل عمیق‌تر توجه شود تا اگر دغدغه‌ای دارند، باعث آسیب بیشتری نشود.