*یلدا خاکباز
*تسهیلگر کودکان
در تعریف تئاتر درمانی می‌توان گفت که عبارت از یک روش گروه‌درمانی است و در آن، خصوصیات برجسته شخصیت، ارتباطات بین فردی، تعارضات و کشمکش‌های روانی و همچنین اختلالات احساسی و عاطفی توسط روش‌های مخصوص نمایش مورد مشاهده و بررسی قرار می‌گیرند. تمدن نو هیجانات و استرس‌های آدمی را زیادتر کرده و در کنار آن بر تعداد سینماها، تئاترها و کارناوال‌ها و جشن‌های دسته جمعی که جنبه درمانی دارند نیز افزوده است.
هر چند که این روزها به خاطر پاندمی کووید ۱۹ خیلی از مردم از جمله کودکان و نوجوانان خانه‌نشین شده‌اند که گروه سنی حساس‌تری برای نگه‌داری در خانه هستند. چراکه در خانه ماندنِ بچه‌ها، علاوه بر این‌که یک فرصت برای دوری از بیماری و گرفتن ویروس باشد. می‌تواند یک تهدید نیز برای روانشان محسوب شود. چراکه آن‌ها را از دنیای بیرون تا حدودی دور کرده و تنها به فضای مجازی پیش از پیش نزدیک می‌کند. این واقعیت را نمی‌توان کتمان کرد که بیش از هر نکته‌ای تأثیر تئاتر بر کودکان از جنبه آموزش آن است. حال که در جوامع امروز داشتن افرادی خلاق و نوآور امری حیاتی است و زندگی پیچیده اکنون هر لحظه در حال تازه شدن است و خلاقیت امری ضروری از زندگی فعال است که با روش‌های آموزشی از جمله هنر نمایش در فرد نهادینه می‌شود از جمله تمرین ِ تاب آوری در مقابل شرایط سخت، رشد و تعامل با گروه همسالان و همین‌طور انجام کار گروهی به کودکان آن‌ها را برای مسئولیت‌پذیری‌های آینده ترغیب می‌کند. فرآیند آموزشِ نمایش کودکان، در تقویت حافظه، مهارت‌های ارتباطی، یادگیریِ روشِ گفت‌وگو و تقویت اعتماد به نفس و همین طور تزریق ِ«شادی» این نیازِ بسیار حیاتی و مهم، نقش بسزایی در رشد و آگاهی کودکان ِ امروز و شهروندان ِ فردا دارد که تنها در یک جامعه و ساختار سالم و آگاه می‌توان به آن دسترسی داشت اگر که نهادهای آموزشی، خانواده، جامعه و برنامه‌ریزان فرهنگی همسوی هم و باهم قدم بگذارند.