*فصل سرد فیلمسازی در همدان
*مجید برزگر: در دو دهه گذشته از همدان فیلم خوب کم دیده‌ایم
*حسین زندی
*روزنامه‌نگار
جایگاه سینماگران همدانی در سینمای امروز ایران تثبیت شده و محکم است، چندین هنرمند نام آشنا در رشته‌های مختلف این هنر فعالیت می‌کنند و آثار ماندگاری را خلق کرده‌اند. بیشتر آنان نسلی هستند که دهه شصت در انجمن سینمای جوانان همدان دوره دیدند، تجربه کسب کردند و به شهرت رسیدند. اما در نسل جدید چنین وضعیتی دیده نمی‌شود و گویی به یک باره ریشه این موفقیت خشکیده است هرچند ممکن است گاهی تک چراغی دیده شود.
«مجید برزگر» که از هنرجویان انجمن سینمای جوانان همدان به شمار می‌آید، سال‌ها از همدان دور بوده اما خیلی هم از وضعیت فیلمسازی در زادگاهش بی‌خبر نیست. او که برای داوری چند فیلمنامه به همدان سفر کرده معتقد است وضعیت فیلمسازی و فیلمنامه‌نویسی در همدان خوب نیست و از ایده‌های قدیمی که در فیلمنامه‌های جدید به کار رفته در تعجب است. برزگر مهم‌ترین دلیل ایجاد این وضعیت را ضعف مدیریت فرهنگی استان و در کنار آن ضعف مدیریت انجمن سینمای جوانان همدان می‌داند و معتقد است هنوز می‌تواند این انگیزه را به هنرجویان جوان داد که فاصله زیادی با ساختن فیلم کوتاه خوب ندارند به شرط این‌که مقوله آموزش جدی گرفته شود.
وضعیت نامناسب همدان
سینماگر همدانی درباره وضعیت فیلمسازی در همدان به همدان‌نامه می‌گوید: اخیرا تعدادی فیلمنامه از همدان خواندم تا درباره تبدیل‌شدن آن‌ها به فیلم تصمیم بگیریم و در این حین بود که در جریان وضعیت همدان قرار گرفتم و باید بگویم وضعیت خوب نیست. در دو دهه گذشته فیلم خوب از همدان کم دیده‌ایم. این در شرایطی است که در شهرهایی مانند شیراز، اردبیل، تبریز و قزوین وضعیت بهتر است و فیلم‌های خوبی در این شهرها ساخته می‌شود.
برزگر درباره علت به وجودآمدن این وضعیت توضیح می‌دهد: در مقایسه با هم‌نسلان من که آن زمان در انجمن سینمای جوانان همدان بودند و همه در هر حوزه‌ای وارد شدند، موفق شدند، شاید شکست نسل جدید به این دلیل باشد که سن ورود هنرجویان به انجمن افزایش پیدا کرده است. در حالی‌که هم‌نسلان من از دوران دبیرستان وارد انجمن سینمای جوانان شدند و خیلی زود به این نتیجه رسیدند که چه کار باید بکنند. اما وقتی یک فرد سی ساله سر کلاس‌های انجمن می‌نشیند، تصمیم‌هایش را گرفته و تکلیف او با زندگی مشخص است و حضور او در انجمن سینمای جوان بیشتر شبیه تفریح یا کنجکاوی است. در این سن همه می‌خواهند فیلم خوب بسازند و فیلمسازی را تجربه کنند اما میسر نمی‌شود، چون این کار به تمرین نیاز دارد، در نتیجه زود فراموشش می‌کنند.
تاثیر مدیریت مدیریت فرهنگی
این هنرمند همدانی معتقد است مدیریت فرهنگی استان و مدیریت انجمن سینمای جوانان همدان نیز در ایجاد این وضعیت موثر است و می‌گوید: انجمن سینمای جوانان همیشه پاتوق ما بود و نه خانه دوم که خانه اول ما محسوب می‌شد. خیلی از هم‌نسلان من بیشترین زمان خود را در انجمن می‌گذرانند و به بحث و تبادل نظر درباره فیلم‌ها می‌پرداختند اما دورهمی‌هایی که در حال حاضر در انجمن سینمای جوانان برگزار می‌شود، بیشتر شبیه یک آئین تکلیفی است و راه به جایی نمی‌برد. ایده‌ها بیشتر رفع تکلیف و تعارفی است و منجر به جدی‌شدن نمی‌شود.
وی می‌افزاید: در دوره ما مدیریت انجمن واقعا نگران سینما بود نه فقط نگران سینمای همدان که حالا تعدادی سینماگر از همدان به منصه ظهور برسند بلکه نگران سینمای ایران بود. اما در همدان انگار سینما دوران فطرت یا کسالت خود را می‌گذراند در حالی‌که شور و شوق در بچه‌های دیگر استان‌ها بیشتر است. فیلمساز همیشه حرف‌هایی برای گفتن دارد که احساس می‌کند باید آن‌ها را با مخاطب به اشتراک بگذارد اما انگار این حس در هنرجویان و هنرمندان همدانی وجود ندارد.
اهمیت آموزش
برزگر توجه به مقوله آموزش را مهم می‌داند و معتقد است: احتمالا هنوز الگوهای قدیمی در این زمینه اجرا می‌شود و به مرحله رونمایی از ایده‌های جدید نرسیده‌ایم. من در همدان فیلمنامه‌هایی خواندم که ۵۰ سال عقب بودند و در تعجبم چطور هنوز چنین فیلمنامه‌هایی نوشته می‌شود. انگار کسی نیست در تدوین چنین فیلمنامه‌هایی به فرد بگوید این ایده‌ها را فراموش کن.
این سینماگر همدانی می‌گوید: اگر هم کسی موفق شده مربوط به خودش است و انجمن در آن دخیل نبوده است. جرقه‌ای بوده که به جریان تبدیل نشده است. می‌شود به بچه‌های انجمن این انگیزه را داد که فاصله شما با ساختن فیلم کوتاه خوب خیلی کم است و با اشاره‌ای می‌توانید به ساخت یک فیلم کوتاه خوب برسید به شرط داشتن کمی هوش و تجربه.