*آیدا شاکر
*روزنامه‌نگار
پشت نام بسیاری از هیئتهای ورزشی استان، نام مسئولان و مدیران استانی به چشم میخورد. افرادی که نه ورزشکارند و نه حتی سررشته ای در آن دارند. حضور این افراد به علت دانش ناکافی اغلب سبب افول توان ورزش استان شده است و حمایت مالی نیز از سوی این افراد نیز در اکثر موارد عملی نشده است.
عاقبت بیان واقعیتها
«کاظم عرب» مدیر سابق هیئت اسکی استان همدان ضمن اشاره اتمام دوره مدیریتی خود در هیئت اسکی میگوید: من ۴ سال در فدراسیون اسکی فعالیت کردم و پس از اتمام این دوره دیگر تمایلی برای ادامه این سمت نداشتم و به همین سبب کنار رفتم.
وی در خصوص چرایی این کار بیان میکند: به هرحال در حوزه ورزش اگر بخواهید واقعیتها را بیان کنید چندان تمایلی برای ماندن شما نخواهند داشت. برای مثال از آن‌جایی که ورزش اسکی یک ورزش غربی است و شهر و کشور ما در این ورزش هیچ جایگاهی در دنیا ندارد برای پیشرفت نیاز به بهره‌گیری از روش‌های روز دنیاست اما اگر بخواهیم این روش‌ها را به لحاظ تکنیکی و تاکتیکی در این‌جا اعمال کنیم، نمیپذیرند. همچنین ناهماهنگی و نبود اشراف و آگاهی کامل از ورزش اسکی در مدیران بالادستی من نیز در این تصمیم بی‌تاثیر نبودند.
مشکلات
وی با اشاره به مشکلات موجود در ورزش اسکی استان میافزاید: متاسفانه زیرساختهای اسکی در استان ما مناسب نیست علاوه بر این‌که فضای آموزشی نداریم محل پیست نیز در جای نامناسبی قرار دارد زیرا هر سال حدود ۲۰۰ میلیون تنها هزینه بازگشایی جاده پیست اسکی میشود و همین مسئله سبب شده عملا این پیست تعطیل شود و با وجود این‌که چندین سال است که افتتاح شده است هیچ کاربری نداشته است.
این مدرس و ورزشکار اظهار میکند: در گذشته محل پیست اسکی همدان انتهای بلوار ارم بود و ما تلاش داشتیم پیست را به بیرون از همدان و در نزدیکی روستای وهنان منتقل کنیم این منطقه شرایط بسیار مناسبی برای تبدیل شدن به پیست اسکی داراست که تا خردادماه نیز برف دارد. وجود پیست میتوانست سبب رونق گردشگری این منطقه نیز بشود. همچنین دشت وسیعی که در این منطقه وجود دارد فضای لازم را برای ایجاد محیط آموزشی فراهم میکرد اما به هرحال تلاش ما نتیجه نداشت و پیست به محل فعلی در تاریک دره منتقل شد که جاده نامناسبی دارد و عملا بدون کاربری مانده است و حتی برای فراهم سازی محیط آموزشی رودخانه و طبیعت آن منطقه را تخریب کرده‌اند.
وی معتقد است: در حال حاضر دیگر نمیتوان پیست را جا به جا کرد زیرا چندین میلیارد برای ساخت پیست کنونی هزینه شده است و جا به جایی آن عملا امکان‌پذیر نیست.
سیاسیون برای ورزش کاری نمی‌کنند
عرب با اشاره به حضور سیاسیون استان در بسیاری از هیئت های ورزشی بیان میکند: البته در مجموع برخی از این افراد نیز چندان ناآگاه در مسائل ورزشی نیستند و اطلاعات خوبی نیز دارند اما شاید به علتی که من نمی‌دانم، نمیخواهند یا نمیتوانند کاری برای پیشرفت ورزش استان انجام دهند.
وی در انتها تصریح میکند: من اهل انتقاد بی‌دلیل نیستم و همواره کنار ورزش ایستاده‌ام و اگر انتقادی نیز بیان میکنم در جهت سازندگی بهبود شرایط ورزش استان است، من بسیار تلاش کردم که برای طراحی پیست از کارشناسان توانمند استفاده شود اما موافقت نشد و در نتیجه کار غیراصولی پیش رفت و همین مسئله حتی سبب ایجاد حوادث و مرگ ۴ جوان و سایر تبعات نامطلوب نیز شد.
مدیران سیاسی اقتصادی
«رضوان سلماسی» عضو شورای شهر که مدتها پیش از حضور در شورا به عنوان رئیس و نایب رئیس هیئتهای مختلف ورزشی بانوان استان فعالیت میکرد در خصوص علت خروج از این هیئتها میگوید: دلایل خارج شدن من از این هیئتها علل مختلفی دارد و موضوعی است که به نظرم لزومی ندارد در رسانه‌ای مطرح شود.
وی در راستای بررسی حضور سیاسیون در ورزش استان بیان میکند: حضور سیاسیون در ورزش استان به سالهای خیلی قبل برمیگردد که بحث خصوصی‌سازی در کشور مطرح شد. خصوصی‌سازی در هیئتهای ورزشی سبب شد سالنهای این هیئتها در بخشهای خصوصی به فعالیت بپردازند که برخی مجموعه‌ها از جمله شهر همدان ترجیح دادند به طور مستقیم از خود حوزه‌های ورزشی در خصوصی‌سازی استفاده کنند تا سالنها و زمینهای ورزشی به صورت عمده در اختیار ورزشکاران قرار گیرد اما به علت وجود مشکلات اقتصادی در حوزه ورزش استان، اداره ورزش و جوانان طی سالیان مختلف نمیتوانست به لحاظ مالی بسیاری از هیئتهای ورزشی استان را حمایت کند و به همین دلیل به این فکر افتادند که از مدیرانی برای ریاست این هیئتها بهره ببرند تا شاید بتوانند حمایت مالی مطلوبی از هیئتهای ورزشی به عمل بیاورند فارغ از این‌که در جایگاه مدیریتی بخشهای مختلف دست مدیران ارشد برای استفاده از بودجه‌های دولتی در حوزه ورزش چندان باز نیست.
سلماسی میافزاید: این موضوع در ابتدا محرکی شد تا برخی مدیران ارشد سطح شهر یا استان به عنوان رئیس هیئتهای ورزشی انتخاب شوند با این شرط که کارشناسان و مسئولان ورزشی برای مدیریت مباحث ورزشی در کنار آنها باشند زیرا اغلب این افراد ورزشکار نبودند اما این موضوع بعدها طوری پیش رفت که بسیاری از این مدیران به شخصه برای ورود به حوزه‌های ورزشی علاقه مند شدند تا شاید وجهه اجتماعی جدیدی به این طریق کسب کنند البته برخی از این افراد توانستند با حمایت مالی به هیئتهای ورزشی کمک کنند اما در اغلب موارد متاسفانه مسئولان در جایگاهی قرار میگرفتند که به علت الزامات کاری نه توانایی حمایت اقتصادی داشتند و نه سررشته و اشراف به فعالیتهای ورزشی.
مدیرانی که دغدغه‌های ورزشکاران را نمی‌شناسند
وی تصریح میکند: بحث محیط های ورزشی با سایر محیط های اداری متفاوت است. ورزشکاران نیاز دارند شخصی آشنا و آگاه از جنس خودشان آنها را مدیریت کند و یا اگر شخصی از بیرون وارد میشود به عنوان ورزشکار فعالیت داشته باشد و در ارتباط تنگاتنگ با ورزشکاران باشد تا بتواند نیازها و دغدغه‌های ورزشکار و مجموعه ورزشی اش را بشناسد و آنها را پیگیری کند. متاسفانه نبود این ارتباط بین مدیران و ورزش سبب شده است که ما در برخی موارد موفقیتی نداشته باشیم هرچند برخی مدیران هیئتها نیز توانستند موفق عمل کنند و کارهایی به انجام برسانند برای مثال هیئت تیراندازی استان با حمایت مالی مدیر خود توانست امکانات زیرساختی خود را افزایش و ارتقا دهد.
سلماسی معتقد است: اگر مدیری که وارد هیئت های ورزشی میشود به منابع اقتصادی دسترسی داشته باشد تا به این طریق حمایت مالی از هیئت ورزشی به عمل آورد خوب است اما اگر قرار باشد این شخص نه تنها در ورزش سررشته‌ای ندارد بلکه حمایت مالی هم نکند سبب بروز تاثیرات منفی بسیاری میشود که مهمترین آن این است که بخشی از فعالیت ورزشی ورزشکار تحت شعاع برقراری ارتباط موثر با رئیس هیئت و آشناسازی وی با مشکلات و دغدغه‌هایشان شود و این باعث میشود بخشی از توان ورزشکار کم شود و نتایج مسابقات و موارد دیگر تحت شعاع قرار گیرد.
همه چیز به پول ختم میشود
وی در انتها میافزاید: در حال حاضر بحث مالی برای هیئتهای ورزشی خیلی مهم است و اگر مدیری بسیار کارآمد از جنس ورزشکاران نیز دسترسی به منابع مالی نداشته باشد نمیتواند موفقیت کسب کند، مسلما اگر مدیری خودش ورزشکار و آگاه و دغدغه‌مند باشد بسیار بهتر قادر به مدیریت و برنامه‌ریزی مسائل ورزشکاران است اما اگر همین مدیر دسترسی به منابع مالی برای اعزام تیم و یا سایر مسائل را نداشته باشد در عمل کاری از پیش نخواهد برد. درحقیقت در بهترین حالت مدیری شایسته است که علاوه بر کاردانی و اشراف کامل به ورزش و مسائل ورزشکاران، از لحاظ اقتصادی نیز قادر به حمایت هیئتهای ورزشی باشد تا بهترین نتیجه حاصل شود.