*حسین زندی
*سردبیر
سال‌هاست کیفیت نان مسئله مردم ایران به ویژه همدان است. از نوع آرد کردن گندم تا پخت غیراستاندارد و بهداشت نان که با سلامت شهروندان سر و کار دارد، اما هیچ نهادی نیست که آن را پیگیری کند و به نتیجه برساند. از جهاد کشاورزی، اداره غله، شورای آردونان تا اتحادیه نانوایان و اداره بهداشت و چند نهاد عریض‌و‌طویل دیگر که با این موضوع ارتباط دارند، هیچ یک قدمی برای بهبود کیفیت آن برنداشته‌اند و دنبال حل مسئله نیستند.
در طول این سال‌ها، بی‌کیفیت‌بودن نان به یک عادت معمول در بین شهروندان درآمده است، در حالی که بارها گفته‌اند عامل بخشی از بیماری‌های فراگیر، مانند سرطان معده، نان بی‌کیفیت است، اما گویی مسئولان از نان این شهر و محصول نانوایی‌های آن نمی‌خورند یا این‌که در این کشور زندگی نمی‌کنند!
به تازگی داستان دیگری نیز به این مشکل لاینحل افزوده شده است؛ کمبود آرد در برخی نانوایی‌ها که روز به روز هم بر تعدادشان افزوده می‌شود. برخی نانوایی‌ها در در برخی ساعات از روز و حتی برخی روزهای هفته پخت ندارند و زمانی که از دلیل آن سوال می‌شود، پاسخ می‌دهند آرد نیست.
در شرایط اقتصادی امروز که هشت بیشتر مردم گرو نه است؛ مردمی که قوت غالبشان نان است، کمبود آرد یک شوک بزرگ است. انتظار می‌رود با شوک کمبود نان تن مردم را نلرزانند. دولتی که وعده‌های عمل نکرده‌اش از شمار بیرون است، انتظار می‌رود حداقل با نان مردم بازی نکند.
در ۶۰ سال گذشته مردم با هر کمبودی روبه‌رو بودند، دولت‌ها نان مردم را تأمین کردند، اما به برکت این دولت آن هم با کمبود مواجه شده و به دردهای مردم اضافه شده است. کاش حداقل این بار اصلی‌ترین نیاز مردم یعنی نان آنان تأمین شود.