*حسین زندی
*سردبیر
حدود دو ماه است مردم همدان با بی‌آبی دست‌و‌پنجه نرم می‌کنند و مسئولان نیز وعده می‌دهند، اما وعده سرخرمن و توخالی.
وعده‌های رئیس دولت و استاندار او جملگی پوشالی از آب درآمد و همچنان جیره‌بندی آب در مناطق مختلف شهر ادامه دارد. از انتقال آب چاه‌های روستاها و شهرهای اطراف همدان تا انتقال آب سد تالوار هیچ‌کدام به درستی تحقق پیدا نکرده و گوش مردم از امروز و فردای مسئولان پر شده است. به نظر می‌رسد متولیان با این امروز و فردا‌کردن‌ها منتظر باران و نزولات آسمانی هستند. اما اگر میزان بارندگی در سال پیش‌رو نیز مانند سال گذشته باشد، مسئولان چه خواهند کرد و چه وعده‌ای خواهند داد؟ به قول سعدی، شاعر قرن هفتم؛ «اگر باران به کوهستان نبارد/ به سالی دجله گردد خشک رودی». اگر بارش نداشته باشیم همدان خشک‌تر خواهد شد.
هرچند انتقال آب درمان درست و قطعی بی‌آبی همدان نیست و کارشناسان بارها این موضوع را در رسانه‌ها گوشزد کرده‌اند، اما مدیران مدعی، همین کار غلط را نیز به درستی انجام ندادند و از پس انتقال سد تالوار به همدان برنیامدند و نتوانستند این مسکن موقتی را به شهر همدان برسانند. گفته می‌شود اصلی‌ترین مشکل انتقال آب سد تالوار این است که چهار کیلومتر لوله‌گذاری نشده و متولیان نمی‌دانند این چهار کیلومتر در کجای مسیر است و مدت‌هاست دنبال این گمشده هستند. این شیوه مدیریت‌کردن مسئولان است که مردم را ناامید می‌کند. پس از ۱۷ سال وعده و وعید هنوز نمی‌دانند لوله را از کجا کشیده‌اند!
به هر حال اگر در فصل زمستان به فکر ذخیره آب نباشند، سال پیش‌رو و سال‌های آینده استان همدان با بحران بزرگتری روبه‌رو خواهد شد. بنابراین مدیرانی به فکر پیشگیری نبودند، لااقل به فکر درمان قطعی باشند.