تا کشته ندهد شهرداری کاری نمیکند
رها قربانی
۲۸ مرداد ماه ۱۴۰۳ حوالی ساعت نوزده، یک نیسان از سراشیبی ابتدای خیابان مقداد در منطقه دره مرادبیگ سقوط می‌کند. «تا کشته ندهد کسی کاری نمیکند.» این پررنگ‌ترین جمله‌ای ست که در تجمع اهالی به گوش می‌رسد. ماشین آسیب دیده اما خوشبختانه اینبار کسی متحمل خسارت جانی نشده است. این اولین باری و بیشک آخرین بار هم نیست که شیب زیاد، پیچ غیراصولی و نبود دید مناسب برای رانندگان در ابتدای کوچه مقداد موجب لغزش ماشین‌ها و وقوع حادثه می‌شود؛ در سال گذشته سقوط یک نیسان و افتادن آن بر روی یک دستگاه پراید که در همان نزدیکی پارک شده بود آسیب بسیاری به هر دو ماشین وارد کرد.
حادثه بعدی تقریبا یک ماه بعد در تاریخ بیست‌وهفتم شهریور ماه رخ می‌دهد. اینبار سقوط یک پیکان وانت.
ظاهرا آنچه مانع از ساخت اصولی و کم‌خطر ابتدای خیابان مقداد و رخ دادن حوادث ناگوار می‌شود وجود یک ساختمان (منزل شخصی) در آن محل است که شهردای تاکنون اقدامی برای راضی کردن مالک برای تخریب نکرده است.
«احمد باقری» شورایار سابق دره‌مرادبیگ در تاریخ ۱۶ مهرماه ۱۴۰۳ در پاسخ به سوال خبرنگار همدان‌نامه در رابطه با پیگیری بازسازی ورودی خیابان مقداد گفت: «ساخت غیر اصولی ابتدای خیابان مقداد سال‌ها است که موجب بروز حوادث می‌شود، ما بارها درخواست بازسازی این معبر را از شهرداری کرده‌ایم، اولین بار زمانی بود که «مسعود دهبانی» شهردار منطقه یک همدان بود، هربار شهرداری بازرسانی را جهت بازدید از معبر به دره مرادبیگ می‌فرستد اما متاسفانه بعد از بازرسی تاکنون کار خاصی انجام نشده است و شهرداری پاسخی به مطالبه ما نمی‌دهد. علی‌رغم پیگیری‌های بسیار معتمدان محلی دره‌مرادبیگ نه شهرداری و نه شورای شهر هیچ کاری برای کاهش خسارات در این معبر نمی‌کنند.» او ادامه داد: «سال گذشته یک کامیون حامل مصالح در ابتدای خیابان مقداد چپ کرد و روی یک پراید افتاد، بیشک اگر سرنشینی در پراید بود از حادثه جان سالم به در نمی‌برد. شهرداری و عوامل آن منتظرند چند نفر کشته شوند و بعد دست به کار بازسازی این معبر شوند. هفته گذشته معتمدان محل با همکاری خیرین منطقه تصمیم به ساخت اصولی این معبر گرفتند اما از آن جا که این برنامه مستلزم صرف هزینه بالایی است تصمیم بر آن شد که مطالبه تخصیص بودجه را از استانداری نیز پگیری کنیم، در صورتی که بودجه تخصیص داده شود اهالی نیز در حد توان در بازسازی این معبر کمک خواهند کرد. در رابطه با خانه شخصی قرار گرفته سر پیچ ورودی خیابان مقداد نیز اهالی و خیران محلی مبلغی را جهت خرید خانه اهدا کرده اند اما کافی نبوده و صاحب خانه راضی به فروش ملک خود با این مقدار نیست بنابر این لازم است شهرداری با تخصیص هزینه هم مانع از رخ دادن خسارات جانی شود و هم مانع از وارد آمدن خسارت مالی به رانندگان و صاحب منزل مسکونی.»
یکی از شاهدان عینی دو حادثه اخیر می‌گوید:«مسیر نامناسب خیابان مقداد موجب ترس بسیاری از رانندگانی شده است که منزل یا باغ آنها در این خیابان است و آنها را از بالا بردن ماشین از این مسیر و پارک آن در پارکینگ شخصی (محل زندگی شان) بازمیدارد. در سال‌های گذشته یکبار یک جیپ افتاد، یکبار هم یک خاور سر خورد و به خانهی سر پیچ آسیب زد.»
همچنین یکی از اهالی کوچه مقداد ضمن ابراز نگرانی گفت: «هربار که فرزند خوردسال من از این مسیرعبور می‌کند تا به مدرسه برود من مجبوم همراه او بروم چون می‌ترسم ماشین از ابتدای مقداد سر بخورد و بچه ام را زیر بگیرد.»
ساخت اصولی معابر وظیفه قانونی ساکنان محله‌ها است یا شهرداری؟ اگر قرار نیست شهرداری برای جلوگیری از خسارات جانی و مالی شهروندان صرف هزینه کند، پس بودجه شهرداری کجا خرج می‌شود آیا مسئله ای مهم تر از جان مردم وجود دارد؟
امید است شهرداری در اسرع وقت نسبت به ایمن سازی معبر ابتدای خیابان مقداد در دره‌مرادبیگ اقدامات لازم را مبذول کند در غیر این صورت و پس از رخ دادن اتفاتقات ناگوار بعدی نوش دارو خواهد بود پس از مرگ سهراب.