*یلدا خاکباز
*تسهیلگر کودکان
آن وقت‌ها، عطر شکوفه‌های سیب و گل‌های یاس در پیاده‌روها، جیک جیک پرندگان، تخم‌مرغ رنگی‌های مادربزرگ، رفتن به خانه پدر بزرگ و مادربزرگ، اسکناس‌های تازه لای کتاب ِ حافظ و قرآن روی طاقچه کنارِ هفت سین، خبر از یک اتفاق تازه بود. آداب ِ دلنشینی که رنگ نو و حال ِ خوب را به زندگی کودکان می‌داد. این شکل رسوم نه تنها خاطره‌ای خوش در حافظه کودکان برجا می‌گذارد، بلکه در رشد عاطفی و اجتماعی او نقش بسیار دارد.
هر کشور و هر فرهنگ آداب و رسوم و سنت‌هایی با قدمت تاریخی دارد که از نسلی به نسل دیگر انتقال یافته است. این آداب و سنن بسیار معنا دارند و به بیانی وجه مشترک افراد یک مرز و بوم را تشکیل می دهند. بخشی از این سنت‌ها هویت ملی یک قومند و به وسیله آن در دنیا شناخته می‌شوند.
بسیاری از جشن‌های ملی و مذهبی ما با آداب و رسوم خاصی برگزار می‌شوند. هر کدام از این مراسم و رفتارها مرتبط با آن فلسفه متمایز دارند و برپایی این سنت‌ها با تشریفات، جشن‌ها و آئین‌های مربوط به کودکان لذت‌بخش و خاطره‌ساز است. چراکه در کنار خانواده تجربه باهم بودن‌های همراه با شادی را تجربه می‌کنند و از طرفی مهارت‌های ارتباطی و شناختی کودک گسترده می‌شود. هر چند با توجه به شرایط پاندمی کویید ۱۹ نمی‌شود خیلی کودکان را به دید و بازدیدهای جشن نوروز تشویق کرد. اما می‌توان در قالب داستان فلسفه نوروز را برای کودکان روایت کرد. از آنان کمک خواست تا در خانه تکانی به مادر و پدر خود کمک کنند، سبزه بریزند و یا سفره هفت سین را به سلیقه خود بچینند، کارت پستال‌های دستی را با دست خطِ خود برای شاد باش نوروزی دوستانشان آماده کنند و بسیاری از نکات آموزشی و تربیتی دیگر را به همین شکل به صورت غیرمستقیم و به طور عملی با کودکان می‌توان تجربه کرد.