در ستایش روشنایی
یلدا خاکباز
دانش آموخته جامعه‌شناسی
در شرایطی که یک جامعه با بحران اجتماعی یا فرهنگی، سیاسی مواجه می‌شود آنان که دغدغه دارند در اندیشه آن هستند که چگونه می‌توانند در گره گشایی مسایل سهیم باشند؟ پوشیده نیست که هر چقدر بذر آگاهی و دانایی کاشته شود به همان اندازه نیاز است تا با نیروی خرد آن را پرورش داد .
و این مستلزم شناخت و بسترسازی آن در جامعه و به نوعی تلنگر اولیه مردم جامعه نسبت به مسایل روز آن سامان، با پشتوانه گذشته و نگاه به آینده است. اینجاست که حضور و نقش کلمه و قلم متعهدانه پررنگ تر می‌شود.
در هفت سالی که گذشت بذری که کاشته شده است. آهسته و پیوسته در سایه خرد و فرزانگی همراهانش شکل گرفت و با نور و دانایی بالیده شده است .روزهایی که فقط و فقط نیروی عشق می‌توانست آن را نگه دارد و به‌ثمر برساند وگرنه که مشکلات هر روزه چاپ و نشر از جمله نوسان قیمت‌های بازار این روزها که سکانی ندارد در این دریای مواج و خروشان در مواجه با چالش‌هایی مثل کمبود کاغذ، هزینه‌های چاپخانه، تفاوت نگاه و سیاست‌گزاری‌های فرهنگی متفاوت، چالش‌های ارتباطی و مهارتی، دستمزد کم و یا اصلا نبود دستمزد بی‌شک اشتیاق را رفته‌رفته در وجود ساکنانِ قبیله اندیشه کم و کمتر می‌کند.
اما آن‌چه نشریه همدان‌نامه را متفاوت تر از نشریه‌های دیگر می‌کند، میل به جاودانگی است. که با این همه طوفان‌های روزگار سعی دارد که با همه شکنندگی که دارد بایستد و بماند. نشریه‌ای که در التهاب این روزهای دشوار سعی کرده است حتی با امکانات مادی اندک اما سرمایه اجتماعی قوی، مسیر و راه خودش را ادامه دهد. شاید اغراق نباشد که به این مهم اشاره کنیم نقش خود را فراتر از یک نشریه محلی ایفا کرده است. پیگیری و کنش‌گری پیرامون میراث فرهنگی و دغدغه‌های محیط زیستی، رونمایی و حمایت از کتاب‌های نویسندگان استان، کمک در پرپایی نمایشگاه‌های انفرادی و جمعی هنرمندان، برگزاری شب‌های فرهنگی، پاسداشت آیین‌های ایرانی، تجلیل از بزرگان استانی و ملی، برگزاری کارگاه‌های تخصصی، ترویج کتابخوانی و ایجاد کتابخانه در مناطق محروم که متولی آن می‌تواند اداره فرهنگ و ارشاد باشد. اما این نشریه با اتکا به داشته‌های فرهنگی خود و نیروی‌های جوان و خلاق با راهبری ِ سردبیر ِ خوش‌فکر و تیم تحریریه اش، چه قدیمی‌ها و چه تازه‌نفس‌ها، با همه کاستی‌ها و حتی کار شکنی‌ها سعی داشته است به بهترین شکل ممکن ثاثیراتِ خود را در جامعه محلی بگذارد.
هرچند هیچ دیکته نانوشته‌ای بی‌غلط نیست. اما متمایز بودن همدان‌نامه در این است که مثل یک خانواده رفتار می‌کند خانواده‌ای که ساکنانِ خانه‌اش بی‌شمارند افرادی که در سراسر جهان دل در گرو خاک و وطن خود داشته باشند و از قضا همدانی هم باشند می‌دانند جایی هست که صدای آن‌ها شنیده می‌شود. خانواده‌ای که قبول دارد برای رشد و تقویت خِرد و اندیشه چراغ ِ دانایی را روشن نگه می‌دارد. می‌داند که باید فکر کند نیروی خرد را ورز دهد. پس امتحان می‌کند، آزمون و خطا می‌کند. تمرین می‌کند و سعی می‌کند بهترین خودش را عرضه کند. خانواده‌ای که عین اینکه مستقل است مردمی نیز هست .