دغدغه‌مندی؛ راز ماندگاری
ناهید زندی
رسالت رسانه نوشتن از مردم، برای مردم و ماندن در کنار مردم است. در روزگاری که هنر «خوار شده و جادوئی ارجمند»، مردمی بودن و مردمی ماندن هنریست انکارناپذیر و بی‌بدیل.
اگرچه سخن از دل برآمده لاجرم بر دل‌ها نشسته و رد مهر بر مشام جان دوستدارانش نشانده؛ اما تا رسیدن به قله مطلوب اهالی این خانه راهیست بس دراز.
هفتمین سالروز زاده شدن این رسانه مستقل و مردمی را در حالی به نظاره نشسته‌ایم که با گرانی کاغذ و هزینه‌های انتشار و… شاید خیلی‌ها امید نداشتند سه- چهار سالگی این درخت بلندقامت را ببینند و بر و میوه ماندگاری آن را بچینند؛ اما «همدان‌نامه» ماند، با نگاه پر مهر مردمانی که باورش کرده‌اند و دوستش دارند، قد کشید و سر به آسمان ادب و فرهنگ و هنر سایید و بر دیار اطلسی‌ها سایه مهر گسترد تا بار دیگر باور کنیم و بپذیریم، همواره و هنوز درد وطن را درد خود انگاشتن و رنج مردم را زخم خویش پنداشتن، صادقانه با مردم سخن گفتن و نفع جمع بر انتفاع خود مقدم داشتن پاداش سترگ «ماندگاری» را به دنبال خواهد داشت.
در این هفت سال، با هر زخم که بر تن رنجور الوند نشست یا هر بار که دل یک خانه تاریخی در هر گوشه و کنار این شهر شکست، اهالی همدان‌نامه محکم‌تر از پیش قلم به نقد چرخاندند و ناملایمات، ناراستی‌ها و نادرستی‌های سودجویان را در مقابل چشمان مردم دیار هگمتانه آشکارتر هویدا کردند تا خود مردم نیک و بد از هم بازشناسند و دغدغه حفظ و حراست از فرهنگ و تاریخ وطن در دلشان شعله‌ور شود.
اهالی همدان‌نامه همواره همدان را خانه خویش می‌دانند و تا آنجا که آزادی بیان و بعد از بیان اجازه می‌دهد، اگر اشکی از قلمشان چکیده از سویدای دل مردمان این دیار بوده و اگر کلامی از سر شادمانگی قلمشان بر جریده‌ای جاری شده از شور و شوق همین مردم سرچشمه گرفته‌است.
حتی اگر معرفی و شناساندن بزرگان علم و ادب و شعر و هنر این شهر به نسل جدید تنها کارکرد این رسانه هفت ساله باشد، بی‌شک همدان‌نامه‌ای‌‌ها رسالت خود را انجام داده‌اند.