دیدارِ هنردوستانِ همدان با استاد پشنگ کامکار
نجوا کندری
عصر پنجشنبه ۲۴ مهرماه ۱۴۰۴، بسیاری از هنرمندان و هنردوستان همدانی به بهانه دیدار و گفتوگو با استاد پشنگ کامکار، نوازنده چیرهدست سنتور، در مجموعه فرهنگی هنری دیدار گرد هم آمدند. این برنامه که پنجاهویکمین نشست «دیدار» بود، با صحبتهای حسین زندی، دبیر نشست، درباره جایگاه والای این هنرمند حوزه موسیقی و سودابه سالم، استاد حوزه موسیقی کودک آغاز شد. بخش بعدی برنامه به سنتورنوازی و تنبکنوازی تعدادی از هنرجویان همدانی اختصاص داشت. در ادامه، پشنگ کامکار درباره سنتوری هنرجویان صحبت کرد و به پرسشهای حاضران در سالن پاسخ داد. سخنان سودابه سالم، همسر پشنگ کامکار درباره این استاد توانمند موسیقی، پایانبخش مراسم بود. این برنامه به همت هفتهنامه همداننامه و با همکاری صفحه خاطرهبازی، مجموعه فرهنگی دیدار و شهربانپرس برگزار شد.
در آغاز نشست، حسین زندی، فعال فرهنگی و سردبیر هفتهنامه همداننامه به حضور پشنگ کامکار و سودابه سالم در شهر همدان اشاره کرده و دراینباره گفت: «امروز اتفاق مبارکی در شهر و استان ما افتاده و مهمانان نازنینی داریم: استاد بزرگوار، هنرمند عزیز، استاد پشنگ کامکار و استاد عزیز حوزه موسیقی کودک، سرکار خانم سودابه سالم. من تشکر میکنم از ایشان و همراهانشان که افتخار دادند این چند روز در همدان هستند و شهر ما را زیباتر کردند.»
زندی در ادامه درباره سودابه سالم، استاد حوزه موسیقی کودک سخن گفته و افزود: «امروز اگر بخواهیم از کسی نام ببریم که در حوزه موسیقی کودک، تاثیرگذار و صاحبسبکاند، این فرد سرکار خانم سالم هستند. من سالهاست دورادور کارهایشان را پیگیری میکنم و آرزو داشتم که یک روز در خدمتشان باشیم که امروز خوشبختانه در شهر ما هستند.»
سردبیر هفتهنامه همداننامه در بخش پایانی صحبتهای خود به بیان نقش تاثیرگذار خانواده کامکار از جمله پشنگ کامکار در موسیقی کشور پرداخت: «زمانی مصاحبهای با آقای جمشید منطقی، از شاگردان استاد داشتم. ایشان میگفتند که اگر غرب خانواده «باخ» را دارند، ما هم در کشورمان خانواده کامکار را داریم. واقعا این خانواده، چه در موسیقی ایرانی، چه در موسیقی سنتی و چه در موسیقی نواحی و کردی، تاثیر بسیاری داشتند. میتوان گفت که خانواده کامکار، آشتیدهنده هموطنان کرد با موسیقی سنتیاند. پیش از ایشان بزرگانی مثل استاد مظهر خالقی، استاد حسن زیرک و قبل از آن سید علیاصغر کردستانی بودند؛ ولی واقعا کاری که خانواده کامکار در این سالها، در سالهایی که کارکردن در حوزه موسیقی بسیار سخت بوده، در ایران انجام دادند، بینظیر است.»
بخش بعدی نشست به سنتورنوازی و تنبکنوازی تعدادی از هنرجویان همدانی اختصاص داشت. در این بخش، کیارش بحیرایی، حسین رئوفی، علی عبداللهی، آیلین زیوری، کیمیا ثمری، مهیار آقاسی و آرشام بهرامی با اجرای موسیقی خود هنرنمایی کردند و حاضران در سالن را به وجد آوردند.
پس از پایان اجرای موسیقی توسط هنرجویان، استاد پشنگ کامکار، با تاکید بر وجود استعدادهای بسیار در حوزه موسیقی شهر هنرپرور همدان، درباره سبک کارها و سنتورنوازی هنرجویان صحبت کرد. سپس این استاد نامآشنای موسیقی کشور به پرسشهای هنرمندان و هنردوستان حاضر در سالن در زمینه موسیقی و به طور ویژه سنتورنوازی، پاسخ داد.
کامکار در پاسخ به پرسشی درباره وضعیت حال حاضر سازنوازی موسیقی در استان همدان و آینده این هنر در همدان گفت: «به نظر من خیلی خوب است. باوجوداینکه دولت هیچ امکاناتی در اختیار جوانها قرار نمیدهد، ولی خودشان تلاش میکنند و علاقه نشان میدهند. پشتکار خیلی مهم است. اینکه امکانات نباشد، ولی تو کارت را ادامه بدهی؛ خیلی نکته مثبتی است. من واقعا تبریک میگویم. در این شرایط سخت، به این خوبی ساززدن، جای تشکر، قدردانی و تبریک دارد.»
پشنگ کامکار به پرسش دیگری درباره انگیزه و هدف خود از نوشتن کتابهایی در زمینه آموزش موسیقی چنین پاسخ داد: «خود من سنتور را از طریق آهنگهای محلی یاد گرفتم. سالهای پیش، این آهنگها را با مداد در دفتر پنجخط برای بچهها مینوشتم و اجرا میکردم. میدیدم خیلی خوششان میآید و استقبال خوبی میکنند. خیلی برایم سخت بود. چون هر شاگردی میآمد باید بین بیست دقیقه تا نیم ساعت از وقتم را برای نوشتن آهنگ میگذاشتم. برای همین، همسرم به من پیشنهاد کرد یک کتاب دراینباره بنویسم. گفتم آخر استاد پایور کتاب نوشتند؛ من برای چه بنویسم؟ گفت کتاب استاد پایور بسیار هم باارزش است و جایگاه خاص خودش را دارد. تو هم کتاب خودت را بنویس.»
وی در ادامه درباره ویژگیهای کتاب خود افزود: « ما شروع به نوشتن همین آهنگها کردیم که بیشتر محلیست. البته آهنگهای سنتی هم هست. چند مورد هم از موسیقی ملل استفاده کردم که بهخصوص برای بچهها بسیار جذاب است. من این کتاب را فقط برای بزرگها ننوشتم. برای کودکان، برای جوانها، برای آنهایی که سنشان بالا است و برای همه نوشتم. انگیزه من از نوشتن این کتابها بیشتر این بود که شاگردها با موسیقی محلی مناطق ایران، چه آذربایجان، چه کردستان، چه شیراز و شمال و جاهای دیگر آشنا شوند.»
سخنان سودابه سالم، همسر پشنگ کامکار درباره این استاد توانمند و نامآشنای حوزه موسیقی، پایانبخش پنجاهویکمین نشست «دیدار» بود. سودابه سالم در ابتدا از زیباییهای شهر همدان و استعدادهای این شهر در زمینه موسیقی سخن گفت و در ادامه، خاطره آشنایی خود با پشنگ کامکار را برای حاضران روایت کرد.