تیغ دولبه پرداختن به مسائل شهری
حسین زندی- سردبیر
نوشتن در رسانه مانند راه رفتن بر روی طناب است و علاوه بر رعایت مسائل قانونی باید به مسائل عرفی جامعه و نوع نگرش شهروندان نیز توجه داشت. گاهی پرادختن به واقعیتها تابوشکنی است و حتی ورود به برخی حوزهها هزینه دارد.
*حسین زندی
*سردبیر
نوشتن در رسانه مانند راه رفتن بر روی طناب است و علاوه بر رعایت مسائل قانونی باید به مسائل عرفی جامعه و نوع نگرش شهروندان نیز توجه داشت. گاهی پرادختن به واقعیتها تابوشکنی است و حتی ورود به برخی حوزهها هزینه دارد.
به همین دلیل بسیاری از مسائلی که در بستر و بطن جامعه به عنوان واقعیت تلقی میشوند، وارد حوزه رسانه نمیشوند و یا سالها طول میکشد تا به عنوان سوژههای اهالی رسانه انتخاب شوند.
در حوزه اجتماعی نمونههای بسیاری وجود دارد؛ مانند آمار برخی بیماریها، اعتیاد و یا وجود برخی آسیبهای اجتماعی که سالها پیش به عنوان تابو تلقی میشدند اما امروز مدام تیتر رسانهها را به خود اختصاص میدهند.
اما در حوزه شهری این مسائل کمتر است. در چهلمین شماره هفتهنامه همداننامه موضوع کمبود سرویسهای بهداشتی شهر را در قالب پروندهای بررسی کردیم و بر اساس بازخوردها متوجه شدیم این موضوع توجه مخاطبان بسیاری را به خود جلب کرده است. به همین دلیل تصمیم گرفتیم بار دیگر از زوایای دیگر به این مسئله بپردازیم.
در واقع مخاطبان مارا ترغیب کردند تا موضوع را ناتمام نگذاریم. هرچند در بین بازخوردهای مثبت بسیار تعداد اندکی نیز با تعجب و اعتراض با موضوع برخورد کرده بودند البته آنها نیز با اصل موضوع مخالف نبودند بلکه به تیتر «بوی ادرار در کوچههای شهر» معترض بودند.
اینجا قصد پاسخ دادن به این دوستان را ندارم به دلیل اینکه از آنان خواستیم اعتراض خود را در قالب گفتگویی به گوش و چشم مخاطبان ما برسانند که نپذیرفتند. اما در بین گفتگوهایی که با شهروندان داشتم به پیشنهادهایی رسیدم که در این جا میآورم.
مسئله اصلی این است که واقعیت کمبود سرویس بهداشتی در سطح شهر انکارناپذیر است و وجود بوی ادرار نیز در بسیاری از کوچهها از جمله در اطراف مساجد و کوچههای مرکز شهر به عنوان یک معضل تبدیل شده است و پس از انتشار شماره پیشین نشریه از اعضای شورا شهر و ائمه جماعات مساجد به طور جدا گانه از برخی محلهها بازدید کرده و موضوع را تایید کردند.
به نظر میرسد برای حل این معضل شهری یک اراده جمعی از طرف نهادهای حاکمیتی و دولتی با مردم لازم است تا با نگاه دیگری به شهر بنگرند و این مشکل را حل کنند.
راهحل اولیه این است که شهرداری و اداره اوقاف در سرویسهای بهداشتی موجود در شهر را باز کنند و اگر به فکر سلامت شهر و شهروندان هستند از زیر بار مسئولیت شانه خالی نکنند. دیگر اینکه برای راهنمایی شهروندان در نزدیکی هر سرویس بهداشتی چند تابلو نصب کنند تا شهروندان برای پیداکردن سرویس بهداشتی عمومی سردرگم نشوند.
دیگر اینکه شهروندان و خیرین شهرداری را در این زمینه یاری کنند و تا زمان احداث سرویس بهداشتیهای جدید در سطح شهر، ادارات و مراکز تجاری و خدماتی سطح شهر مکلف شوند سرویسهای بهداشتی را فعال کنند.
گفته میشود در کشورهای توسعهیافته مراکز خدماتی و تجاری مانند مراکز خرید، هتلها و رستورانها مکلفند در کنار مرکز خود یک سرویس بهداشتی عمومی نیز احداث کنند. شهرداری برای حل این مشکل میتواند از این الگو پیروی کند.