به‌نام آزادسازی؛ به کام دولت
باغ‌داران: از طریق کارشناسان ذی صلاح دادگستری در رشته سازه‌های آبی و آب محاسباتی را بر اساس همان مبنایی که شرکت آب منطقه‌ای برای بستر رودخانه در نظر می‌گیرد، انجام دادیم و اختلاف فاحشی میان این دو بررسی را مشاهده کردیم که به جای ۱۳ هزار متر تصرف بستر توسط باغ‌داران که شرکت آب منطقه‌ای عنوان کرده، فقط ۱۳۴ متر از از طرف باغات ما نسبت به بستر رودخانه تصرف شده است.
*فاطمه کاظمی
*خبرنگار
آزادسازی حریم رودخانه‌های گنجنامه و عباس‌آباد به مشکل لاینحلی بین باغ‌داران این مناطق و مسئولان شرکت آب منطقه‌ای تبدیل شده است. باغ‌داران منطقه عباس‌آباد نسبت به محدوده طراحی شده برای رفع تصرف این باغ‌داران نسبت به حریم رودخانه عباس‌آباد معترض بوده و مسائل جدیدی را مبنی بر وجود ابهامات شبهه‌ها در تعیین محدوده حریم و بستر رودخانه عباس‌آباد مطرح می‌کنند. در طی مصاحبه‌ای که با آن‌ها داشتیم این چنین بیان می‌کنند.
آمار و ارقام
یکی از باغ‌داران که باغ وی در نزدیکی دانشگاه بوعلی‌سینا و در حاشیه رودخانه عباس آباد واقع شده، بیان می‌کند: اخطاریه‌ای را شرکت آب منطقه‌ای همدان به باغ‌داران این منطقه اعلام کرده است که در این اخطاریه رقم بسیار بزرگی را برای بستر رودخانه بر اساس مطالعات مشاوران شرکت آب منطقه‌ای در نظر گرفته است. این رقم غیر واقعی، غیر علمی و غیر فنی است حتی بر اساس اطلاعات و داه‌های ۲۵، ۵۰ و یا ۱۰۰ ساله چنین ارقامی را نمی‌شود استخراج کرد.
این باغدار می‌گوید: از طریق کارشناسان ذی صلاح دادگستری در رشته سازه‌های آبی و آب محاسباتی را براساس همان مبنایی که شرکت آب منطقه‌ای برای بستر رودخانه در نظر می‌گیرد، انجام دادیم و اختلاف فاحشی میان این دو بررسی را مشاهده کردیم که به جای ۱۳ هزار متر تصرف بستر توسط باغ‌داران که شرکت آب منطقه‌ای عنوان کرده، فقط ۱۳۴ متر از از طرف باغات ما نسبت به بستر رودخانه تصرف شده است. این موضوع نشان می‌دهد که در پشت این مشکل یک سری ابهامات وجود دارد و این شرکت می‌خواهد به اسم زیبای آزادسازی حریم رودخانه، زمین‌های مالکین این محدوده را تصرف کند و حق مالکانه را از مردم بگیرد.
وی ادامه می‌دهد: کشاورزان و باغ‌داران این منطقه اسناد شصت تا صد ساله دارند، نمی‌شود که حق مشروع و شرعی مالکلان این زمین‌ها و باغات را به اسم آزادسازی حریم رودخانه تصرف کنند. ما نسبت به این مشکل معترض هستیم و اعتراض خود را به مراجع مختلف اعلام کردیم. خواسته ما این است اگر قرار است آزادسازی بستر رودخانه انجام شود باید از سرچشمه آن یعنی در گنجنامه شروع کرده و قدم به قدم رو به پائین‌دست ادامه دهند و عدالت را رعایت کنند و هر چند متری که برای بستر تعریف شده به‌طور مثال هشت متر یا ۱۸ متر را آزادسازی کنند و وقتی به عباس‌آباد و پائین‌تر از آن محدوده می‌رسند، اگر بستر وسیعی است، می‌توانند با لایروبی، سنگ‌چینی و عمق بخشیدن به بستر رودخانه جلوی سیلاب‌ها را بگیرند. اما این آزادسازی که آقایان می‌فرمایند، چیزی غیر از تخریب فضای سبز و ریشه‌کن کردن درختان کهن سال این مناطق و از بین رفتن قنوات و چاه‌های آن‌ها را در بر نخواهد داشت و یک فاجعه را بوجود خواهد آورد.
تشکیل اکیپ کارشناسی
این باغدار اشاره می‌کند: خودم کارشناس کشاورزی و آبخیزداری بوده و ۵۵ سال در این زمینه کار کردم. در ارتباط با آزادسازی بستر رودخانه‌های عباس‌آباد و گنجنامه این نظر را دارم که یک اکیپ متخصص از شرکت آب منطقه‌ای، آبخیزداری و سایر ارگان‌هایی که با حاشیه رودخانه آشنایی دارند و مورد تائید ارگان‌ها و باغ‌داران هستند، تشکیل دهند و هر مانعی که جلوی حرکت آب را می‌گیرد، مانند دیوار یا ساختمانی که در مسیر رودخانه گنجنامه و عباس‌آباد وجود دارد، علامت گذاری شده و تا پایان مسیر رودخانه برداشته شود.
وی در پایان صحبت‌های خود می‌گوید: ما به هیچ وجه محدوده اعلام شده تصرف در بستر رودخانه در روبروی دانشگاه بو‌علی سینا، توسط شرکت آب منطقه‌ای که باغ ما در آن محدوده است را قبول نداریم و بر اساس دلایل موجود عدد ۱۳ هزار متر اعلام شده توسط آب منطقه‌ای را نمی‌پذیریم. به عنوان یک کارشناس می‌گویم اگر چنانچه تحت عنوان آزاد سازی بستر، رها‌سازی فضای سبز، درختان و باغات آن مناطق انجام شود، در مدت دو سال بسیاری از درختان و پوشش گیاهی این مناطق از بین خواهند رفت و خاک لخت در دو طرف رودخانه عباس‌آباد و گنجنامه آماده می‌شود تا با ۲۰ میلی‌متر بارندگی چنان سیلابی ایجاد شود که تمام خانه‌های منوچهری را از بین ببرد.
مراجعه به مراجع قانونی
یکی دیگر از باغ‌داران اظهار می‌کند: در خصوص بستر طراحی‌شده به لحاظ وسعت، ابعاد و مغایرت با وضعیت چندین ساله‌ای که این منطقه بصورت طبیعی داشته است و به خاطر ابهامات کلیه باغ‌داران معترض شدیم و به دادستان و رئیس شرکت آب منطقه ای به صورت مکتوب و حضوری مراجعه کردیم و در جلساتی که با آن‌ها داشتیم، درخواست کردیم که با مراجعه به مراجع ذی‌صلاح مرضی الطرفین، طراحی مجددی نسبت به حریم و بستر رودخانه این منطقه که ۷۰ مترمربع و ۱۲ مترمربع حریم رودخانه قائل شدند، داشته باشند، چراکه با این تصرف ۸۲ متری که باید آزادسازی شود چیزی از باغات این منطقه نخواهد ماند.
وی اظهار می‌کند: طبق قانون هر چیزی که مانع جریان آب است، باید قلع و قمع شود. ما نسبت به تخریب ساخت‌وساز‌ها، دیواره‌ها و موانعی که بر سر راه آب قرار دارد، کمال همکاری را خواهیم داشت و این موانع موجود بر سر راه حریم را برمی‌داریم، اما این محدوده و متراژی که برای بستر قائل شدند، فراتر از وضعیتی است که سالیان سال به‌طور طبیعی در این مناطق شکل گرفته است که نه از لحاظ جنس بستر رودخانه که بیشتر آن را سنگ تشکیل می‌دهد، اما این حریم بیشتر از جنس خاک است و علاوه بر آن درختان کهن سال صد ساله‌ای وجود دارد که به هیچ عنوان نمی‌توانند در بستر رودخانه به‌وجود آمده و رشد کرده باشند و همچنین وجود چاه‌ها در این منطقه نشان می‌دهد که در این‌جا بستری وجود نداشته و با محدوده‌ای که به عنوان بستر در نظر گرفتند چاه و قنات مردم این منطقه از بین خواهد رفت. حوضچه‌های قدیمی ذخیره آب مربوط به صد سال پیش و آسیاب‌های قدیمی که همه این موارد گواه از این دارد که سیلاب آن گستره وسیعی که شرکت آب منطقه‌ای مشخص و طراحی کرده را در برنمی‌گرفته است.
تأکید بر عدالت در طرح‌ها
وی تأکید می‌کند: به اعتقاد ما این طراحی ایراد دارد و ما می‌خواهیم که در این طراحی تجدید نظر کرده و قبل از ورود به کمیسیون ماده سه اجازه طراحی مجدد با هزینه شخصی خودمان را به ما بدهند و اگر مقبول بود، ما حاضر هستیم همکاری لازم را در پیاده‌سازی طرح آزادسازی حریم و بستر رودخانه‌ها را با آن‌ها داشته باشیم نه این‌که محدوده آزادسازی در بالا دست گنجنامه هشت متر باشد و در منطقه عباس‌آباد هفتاد متر باشد و این بی‌عدالتی تمام است. عدالت می‌گوید طرح‌ها باید با سویه یکسان انجام شوند، نه این‌که وسعت طرح در یک سمت بیشتر و در سمت دیگر محدوده کمتری را در نظر بگیرند.
این باغدار آزادسازی هشت متر را کار درستی می‌داند و می‌گوید: کار اصولی این است که بستر رودخانه در محدوده باغات و زمین‌های ما و در قسمت‌های پائین‌دست مانند چرم‌سازی نیز لایروبی شود که چهل سال است لایروبی آن‌ها انجام نشده است تا عمق بستر افزایش یاید و ما نیز نسبت به حریم عقب روی برای ایجاد منطقه پیاده‌روی خواهیم داشت تا مردم بتوانتد از فضای سبز این منطقه استفاده کنند. در غیر این صورت هیچ تضمینی وجود ندارد که آن فضای سبز در آینده به عنوان بستر باقی بماند و ممکن است تخریب و تبدیل به یک معضل شود. وقتی درختی در حاشیه رودخاته قطع شود با سیلابی که به راه بیفتد، خاک آن شسته می‌شود و با آب سیلاب این گل و لای مانند آن‌چه در امام زاده داوود شاهد بودیم به خانه‌های مردم راه می‌یابد و می‌شود آن‌چه که نباید بشود.