زنان، جامعه و محیط زیست
*سعیده آقاخانی
*مدیر روابط عمومی حفاظت محیط زیست استان همدان
زن، به سبب وظایف مراقبتی و تجربه زیسته، به صلح و امنیت خاطر برای خود و دیگران اولویت میدهد. حفظ محیط زیست، جهان مطمئنتری برای افراد و نسلهای آتی فراهم میکند و زنان، دغدغه کسانی را دارند که از آنها مراقبت میکنند، بنابراین وقتی به اهمیت حفظ محیط زیست برای آرامش خاطر نسل آینده و افراد جامعه پی میبرند، الزامات ایجاد این امنیت خاطر را نیز فراهم میکنند.
اما دو نکته برای تحقق این امر و بالفعل شدن این خواست درونی در زنان مغفول مانده که جامعه فعلی نتوانسته است پاسخی درخور به آن بدهد؛ فرصت آموزش نحوه حفظ محیط زیست به زنان و فرصت مدیریت به خصوص مدیریت شهری و روستایی برای زنان از تکههای جامانده این پازل است.
زنانی که در شوراهای شهر و روستا، فرصت ارائه رأی و انتقال گفتمان زنانه دارند، میتوانند نیازهای افراد جامعه فعلی و نسلهای آینده را در راستای ایجاد امنیت خاطر پایدار، شناسایی و تبیین کرده و در راستای رفع این نیازها بکوشند.
اما چند درصد از اعضای شوراهای شهر و روستای استان و کشور را زنان تشکیل میدهند که توقع داشته باشیم نیازهای زیستی انسانها و جانداران در محیطهای زیست انسانی از جمله شهر و روستا مطرح و برای آنها تصمیمگیری شود؟ انگشت شمار است.
اینجا مسئله، دادن فضای برابر برای توازن قدرت نیست؛ مسئله نیاز جامعه به وجود زنان در عرصههای تصمیمگیری است که میتواند در حوزههایی که از دید مردان مغفول مانده است، اثر قابل توجهی گذاشته و تجربه کودکان، سایر زنان و مردان و سالمندان را از زندگی بهبود ببخشد.
به خاطر اهمیت ایجاد این امنیت خاطر، ما نیاز به تصمیمگیران زن در مدیریت شهری و روستایی داریم و تا هنگامی که این اتفاق نیفتد، به مسائل زنان، محیط زیست، کودکان و سالمندان در محیط زیست انسانی و آموزش حفظ محیط زیست؛ آنگونه که باید توجه نمیشود و نتیجه آن، کاهش امنیت خاطر در خانوادهها به عنوان یک نهاد اجتماعی کوچک و در جامعه به صورت کلی است.
زیرا تبعات نادیدهگرفتن مسائلی از جمله محیط زیست به عنوان محلی برای زیست سالم و هدفمند، نیازهای زنان به عنوان نیمی از جامعه، کودکان به عنوان نسل آتی و سالمندان به عنوان سرمایههای تجربه زیسته تمامی ابعاد اجتماعی را تحت تأثیر خود قرار میدهد و مردان نیز در چنین جامعهای، به رضایت دست نمییابند.