*امیر بختیاریان
*روزنامه‌نگار
در جهان پرصدای کنونی، کارکرد رسانه‌های کاغذی با ابهام جدی مواجه است. تیراژ روزنامه و سایر نشریات کاغذی به شدت افت کرده و جامعه مخاطبان، اقبال کمتری به این رسانه‌ها نشان می‌دهند. در وضعیت کنونی، رسانه‌های کلاسیک با بحران مقبولیت مواجه هستند و نقش آن‌ها در جامعه ماه به ماه کم‌رنگ‌تر از گذشته می‌شود.
گردانندگان «همداننامه» با درک این واقعیت تلاش کرده‌اند با تحولات جامعه همسو شوند و به جای نقد منفعلانه وضع کنونی و تماشای ریزش مخاطبان، کارکردهای جدیدی را بر رسانه بار کنند تا از دل آن بر موج تحولات سوار شوند. در واقع موج‌سواری به جای عافیت‌طلبی، موجب شده که همداننامه در شرایط متلاطم کنونی، جامعه مخاطبان خود را حفظ کند و نه تنها به نام بلکه به رسم نیز رسانه مهم و اثرگذار همدان باشد.
البته کاری که همداننامه انجام می‌دهد، جای نقد هم دارد. وقتی که رسانه از نقش سنتی خود خارج می‌شود و به جای اطلاع رسانی، رویدادهایش، سوژه خبر می‌شود، این پرسش در ذهن مخاطب نقش می‌بندد که مگر رسانه نباید بی‌طرف باشد؟ مگر رسانه نباید در عین بی‌طرفی سوژه‌ساز و سوژه پرور باشد؟ مگر لازمه بی‌طرفی، بر کنار ماندن و مشاهده‌گری نیست؟ مگر رسانه نباید به جای رویدادسازی و رویدادپروری، به نقد رویدادها بپردازد؟
و سوال آخر: همداننامه نه در قامت رسانه بلکه در قامت نهادی مدنی که رویدادسازی می‌کند، هم‌چنان می‌تواند رسانه به مفهوم شناخته‌شده آن باشد؟
پاسخ به این پرسش‌ها را به آینده واگذار می‌کنم. قدر مسلم فعالیت‌های فرهنگی که زیر پرچم همداننامه در حال برگزاری است، برای همدان ارزشمند است. در واقع این رسانه، امروز از فانوس‌های پرنور دریایی در این دیار است و جمعیت قابل توجه و متنوع مخاطبانی که با برنامه‌های همداننامه همراهی می‌کنند، نشان می‌دهد که رسانه زنده است؛ منفعل و عافیت‌طلب نیست و در حال تجربه‌ای گرانبار در خلق مفهومی جدید برای رسانه به خصوص در ابعاد محلی آن است.
برای همداننامه و به خصوص «حسین زندی» که تیتر کارهایش و کارهایشان، امید آفرین و تحول‌خواهانه است، استمرار و دیرپایی را آرزو می‌کنم.