*سعید دوستی
*کارشناس ارشد پژوهش علوم اجتماعی
سالهاست که مسئولان فرهنگی کشور و استان از موازیکاری در حوزه فرهنگ گلایهمند هستند. به نظر آنان، برنامههای نسبتا زیادی در این حوزه اجرا میشود اما به علت نبودن مسیر مشخص، این برنامهها اثرات مورد نظر را نداشته و حتی ممکن است در بعضی از موارد اثر یکدیگر را خنثی کنند. به نظر میرسد نوعی روحیه تک روی در اجرای برنامههای فرهنگی و هنری در دستگاههای فرهنگی استان وجود دارد، به نوعی که هر کدام از دستگاههای فرهنگی بنا به تشخیص خود یا وزارتخانهها و سازمانهای مرکزیشان مشغول تعریف مسائل و برنامهها بوده و میل به آن دارد تا برنامههای شاخص این حوزه را به نام خود مطرح کند. این مسئله از شکلگیری یک جریان فرهنگی همسو و همگرا در استان جلوگیری کرده و امکان ارزیابی درست را نیز از میان برده است. بدون داشتن ارزیابی مناسب از برنامهها و فعالیتها و بررسی نقاط قوت و ضعف آنها، امکان اصلاح و بهبود برنامهها وجود نداشته و عملا در این زمینه فعالیتها و برنامهها اثرات مورد انتظار را برآورده نمیسازند. به نظر میرساند یکی از ظرفیتهای موجود برای هم افزایی دستگاههای فرهنگی استان برای سیاستگذاری و اجرای برنامهها و فعالیتهای فرهنگی «شورای فرهنگ عمومی» است. فرهنگ عمومی را میتوان به عنوان کنش و واکنشهای همگن و همگرای افراد جامعه نسبت به یک موضوع، یک پدیده، یک مناسبت، یک رویداد یا یک مسئله دانست. به عبارتی فرهنگ عمومی می تواند بیانگر فرهنگ غالب جامعه باشد. بنابراین میتواند به عنوان مبنایی برای اجرای برنامههای فرهنگی در نظر گرفته شود. شورای فرهنگ عمومی استان میتواند محلی برای ارائه برنامهها و تصمیمات دستگاههای فرهنگی و بحث و تبادل نظر اعضا و رسیدن به یک اجماع باشد. این شورا با توجه به اختیارات خود میتواند با تشکیل گروههای علمی – مشورتی و استفاده از عالمان، متخصصان و دست اندرکاران حوزههای مختلف فرهنگ، بر غنای محتوایی مصوبات و برنامههای فرهنگی افزوده و راهکارهایی بهینه اجرایی را مطرح و پیگیری کند. به نظر میرسد مواردی مانند تغییر نگاه اعضای شورا، دوری از مباحث حاشیهای، پرداختن به موضوعات کاربردی، اجرایی و عملیاتی و دارای اولویت استان به جای مباحث صرفا نظری، بهرهجویی از ظرفیت عظیم مردم، شخصیتهای علمی، فرهنگی، مجموعههای مردمی و فعال در حوزههای فرهنگی و اجتماعی و ارتباط تنگاتنگ با آنان، میتواند موجب پویایی این شورا و اثرگذاری آن برای نیل به اهداف فرهنگی و اجتماعی باشد.