هر شهر و روستایی که در حوزه گردشگری نامور می‌شود می‌تواند یک هدف تفریحی برای گردشگران تلقی شود و از سوی دیگر بازاری برای فروش محصولات کشاورزی، دامپروری و صنایع دستی مردم محلی باشد.
روستای که آغوش خود را به روی غریبه‌ها می‌گشاید و با خوشرویی به استقبال مردم ناشناس رفته و آن‌ها را به گرمی می‌پذیرد، حتما شایستگی آن را دارد که فرزندان خویش را چنان که باید و شاید حمایت کند.
در این راستا شاید یکی از نخستین گام‌هایی که باید برای معرفی فرهنگ مردمانه هر روستا برداشته شود ایجاد یک بازارچه سنتی و محلی است. اگر چنین فضایی برای عرضه محصولات بومیان و مردم محلی در روستاهای هدف گردشگری ایجاد شود و به جای فروش کالاهای چینی و بی کیفیت، در بازارهای محلی محصولات باغی ارگانیک و باکیفیت عرضه شود و هنرهای دستی دختران و زنان روستایی جای نمونه‌های غیربومی را بگیرد، نخستین کسانی که از آن سود خواهند برد مردم محلی روستای هدف و روستاهای اطراف هستند.
در درجه دوم مسئولان شرکت علیصدر و مسئولان سازمان میراث فرهنگی نیز خواهند توانست با حمایت از تولیدات ملی و داخلی گامی مثبت در راستای توسعه گردشگری بردارند. در روستاهای شمال ایران، بازارهای محلی تجربه موفقی بوده و در معرفی داشته‌های مادی و معنوی این روستا بسیار کارآمد بوده است. اگر در روستای علیصدر نیز چنین فضایی ایجاد شود، ممکن است زن روستایی بتواند با فروش مرغ، تخم‌مرغ محلی، لبنیات، روغن حیوانی و محصولات باغی مانند میوه‌های فصلی، سبزیجات تازه و… به اقتصاد خانواده کمک کند و از سوی دیگر با تولید و عرضه صنایع دستی روستا گامی در جهت حفظ و احیای داشته‌های فرهنگی دیار خود بردارد.
بسیاری از هنرهای بومی که در اثر بی توجهی از بین رفته‌اند، قابلیت احیا دارند و می‌توان با کمی همت هنرهای دستی رو به فراموشی و در حال نابودی را حفظ کرد و از فروش این محصولات به گردشگران کسب درآمد کرد.
از سوی دیگر با ایجاد یک بازارچه محلی بسیاری از جوانان روستاهای اطراف که در جستجوی شغل هستند می‌توانند محصولات مازاد نیاز خود را در این بازار عرضه کنند و از این راه به سود بیشتری دست یابند.
نسرین زندی‌صادق
خبرنگار هفته نامه خبری الوند
*عکس ها تزیینی است