*حسین زندی
*سردبیر
وقتی سخن از کودک‌آزاری به میان می‌آوریم، یکی از پرسش‌هایی که به ذهن می‌رسد، این است که کودک توسط چه افرادی آزار می‌بیند؟ اعضای خانواده، معلمان و افراد جامعه کسانی هستند که ممکن است دست به این ناهنجاری اجتماعی بزنند. اما مگر نه این‌که بزرگسالانی که مرتکب این عمل می‌شوند زمانی کودک بوده‌اند؟
روان‌شناسان معتقدند بیشتر افرادی که دست به خشونت علیه کودکان می‌زنند چه در خانواده و جامعه، کودکی متعادلی نداشته‌اند و ممکن است در کودکی مورد آزار قرار گرفته باشند. در واقع کودکان آزاردیده امروز، کودک‌آزاران فردایند. بنابراین اگر قرار است در آینده این معضل اجتماعی به حداقل برسد، باید به فکر کودکان امروز بود. در واقع بسیاری از والدینی که در خانواده‌ها به کودک‌آزاری دست می‌زنند، به آینده آنان بی توجه هستند. کودکی که در خانواده یا جامعه‌ای متشنج رشد کند، بدون شک از فضای موجود تأثیر می‌پذیرد و این تشنج و آسیب در آینده و شخصیت او رسوب خواهد کرد. بنابراین بیشتر توجه‌ها باید به نیازهای عاطفی و آرامش کودک باشد، چه بسا کودکان بسیاری در خانواده‌های مرفه دچار چنین شرایطی هستند و آینده خشونت‌باری در انتظار آنان است.
نکته دیگری که این روزها با آن مواجه هستیم، شانه خالی کردن والدین از مسئولیت تربیتی کودکان است. اگر بپذیریم بی‌توجهی به تربیت، آموزش و نیازهای کودک به بهانه خودخواهی و تنبلی والدین مصداق آزردن کودکان است، به بسیاری از رفتارهای غلط پدر و مادر در مقابل کودکان پی می‌بریم. به طور مثال پدر و مادرها به دلیل مشغله زیاد، رسیدن به نیازهای خود و یا خودخواهی به مباحث تربیتی کودکان بی‌تفاوت هستند و برای این‌که کودکان را ساکت نگه دارند از چهار سالگی گوشی تلفن همراه به دست آن‌ها می‌دهند. معمولا پدر و مادرها برای رهایی از شیطنت‌ها و جنب‌وجوش کودکانه، کودکان خود را به گوشی و فضای مجازی می‌سپارند، غافل از این‌که اعتیاد کودکان به این ابزار و فضای مجازی ممکن است آینده آنان را تباه کند. اگرچه این کار در کوتاه‌مدت به راحتی و آرامش والدین به ویژه مادرها منجر می‌شود، اما در درازمدت کودکان را از موهبت‌های طبیعی دور می‌کند. استفاده بیش از حد کودکان از گوشی تلفن همراه، آنان را به موجوداتی گوشه‌گیر، جمع‌گریز و گاهی خشن تبدیل می‌کند و گویی والدین برای راحتی خود این باج را به آن‌ها می‌دهند، در حالی که نوجوانانی که با این شرایط در یک دهه گذشته بزرگ شده‌اند، از مهارت‌آموزی دور بوده و بیشتر به افراد گوشه‌گیر و ضعیف تبدیل شده‌اند. بیشتر کارشناسان و روان‌شناسان اجتماعی به آسیب‌های گوشی تلفن همراه و فضای مجازی برای کودکان تأکید دارند، اما این‌که کودکان قربانی این ابزار از سوی والدین باشند موضوع مهمی است که انتظار می‌رود این کارشناسان توجه بیشتری به آن داشته باشند.