*حسین زندی
*سردبیر
یکی از اصلی‌ترین مشکلات‌های مدیریت رودخانه‌های همدان، نبود برنامه‌ریزی و تصمیم‌گیری واحد است و این تصمیم‌گیری از اندیشه و تصمیم‌سازی واحد سرچشمه می‌گیرد. نبود چنین تفکری و بلاتکلیفی مسئولان در همه امور مدیریتی باعث پسرفت استان و شهر ما؛ همدان شده است.
در موضوع رودخانه‌های شهری که به عنوان یک ظرفیت بالقوه به شمار می‌روند، همین نبود تفکر واحد، باعث لاینحل‌ماندن موضوع شده است. نماینده عوام‌گرای شهر، مدام از پوشاندن روی رودخانه‌های شهر سخن می‌گوید، به تبع آن برخی اعضای شورای شهر نیز مصوبه اختصاص بودجه و جذب اعتبار برای پوشاندن رودخانه‌های باقیمانده شهر را تقدیم شورا می‌کنند.
در جایی که بوی فاضلاب تخلیه و جاری شده در رودخانه‌ها مردم را آزار داده و باعث اعتراض آن‌ها می‌شود، به جای جداکردن فاضلاب شهری از رودخانه‌ها، دستور پوشاندن روی رودخانه‌ها را می‌دهند. در واقع در همه شئون مدیریتی به جای حل ماجرا صورت مسئله را پاک می‌کنند و برای دوره موقتی بوی عملکرد و مدیریت خود را با پوشاندن و آسفالت‌کردن پنهان می‌کنند. فارغ از این‌که این مشکل در جای دیگری بالاخره خود را نشان خواهد داد و هر آن ممکن است به دلیل بستن و کورکردن مسیر رودخانه‌ها با یک سیل کوچک بخشی از شهر ویران شود.
اما در آن سو تحصیل‌کردگان و کارشناسان و حتی برخی مدیران، شیوه عملکرد استان‌های دیگر و حتی کشورها دیگر را الگو قرار داده و تلاش در احیا، ساماندهی و بازگشایی روی رودخانه‌ها دارند. اما این دودستگی و نبود تفکر و مدیریت واحد باعث سردرگمی شده و مشخص نیست تا چه زمانی ادامه خواهد داشت. در یک سو نماینده شورا به دنبال پوشاندن رودخانه دره مرادبیک است و از سوی دیگر بخشی از بدنه مدیریت شهری به دنبال احیا و ساماندهی رودخانه عباس‌آباد است، مدتی است تعدادی از اعضای شورای شهر و مدیران شهری تلاش کرده‌اند یکی از روخانه‌ها را به عنوان نمونه، احیا کنند. هرچند این پروژه نیز به پروژه‌های تعطیل اضافه شده است، اما در صورت به نتیجه رسیدن، افکار عمومی به اهمیت موضوع پی خواهند برد.
این تناقض‌ها نشان می‌دهد، شهر سلیقه‌ای و باری به هرجهت اداره می‌شود و طرح جامع شهری و طرح تفصیلی کاربرد چندانی ندارد.