*حسین زندی
*سردبیر
۳۰ بهمن ماه ۱۳۹۶ در نخستین شماره همدان‌نامه سرمقاله‌ای نوشتم با عنوان «دشواری وظیفه» و از پیش‌بینی‌ناپذیر بودن روند انتشار نشریه در کشور گفتم. از امید حرف زدم و نوشتم که امیدواریم صداهای خاموش جامعه را بشنویم، تحلیل کنیم و به گوش افراد، سازمان‌ها و نهادها برسانیم. نوشته بودم که امیدوارم در پایش دیده‌بانی جامعه جانب انصاف را رعایت کنیم، هرچند کار دشواری است، به دشواری انتشار یک نشریه.
امروز ۴ سال از آن روز گذشته، صد شماره از هفته‌نامه همدان‌نامه را با شما نازنینان منتشر کرده و به اشتراک گذاشته‌ایم. اما هنوز در بر همان پاشنه می‌چرخد و از اهداف و برنامه‌های روز نخست دور نشده‌ایم. هرچند همدان‌نامه به سان کودکی چهارساله نیاز به توجه و پرورش دارد تا برای این استان ببالد و بماند، اما در این مسیر چهار ساله ما نتوانسته‌ایم اخبار و گزارش‌ها و رویدادهای همه استان همدان را پوشش دهیم و از شهرستان‌ها غافل شده‌ایم. در واقع آن‌چه باید یک رسانه محلی و واقعی در این زمینه داشته باشد، نداشته‌ایم.
اگر شرایط یا بهتر بگویم توان داشتیم باید دو برابر شمارگان امروز یعنی در طول ۴ سال ۲۰۰ شماره نشریه منتشر می‌کردیم، اما این نشان می‌دهد که یک جای کار ما می‌لنگد و در جایی از این نهاد یا سازمان مشکل داریم. البته می‌دانم که کجای کار اشکال دارد؛ ما توان درآمدزایی از فرهنگ یا نشریه را نداریم. در این حوزه انتظار داشتیم فرهیختگان استان ما را همراهی کنند. اگر همکاران و همراهان من عمرشان را وقف آگاهی‌رسانی کرده‌اند و داوطلبانه در همدان‌نامه کار می‌کنند، انتظار می‌رفت فرهیختگان و فرهنگ‌دوستان استان در مباحث مالی دست همراهانم را بگیرند که این هم تاکنون محقق نشده است. باید تأکید کنم که در این مسیر پرداختن به مسئولیت اجتماعی از سوی همراهان و همکاران من ستودنی است، امیدواریم هم‌استانی‌ها هم در حوزه مسئولیت اجتماعی ورودی اندک داشته باشد. این نیمه خالی لیوان بود که در ابتدا باید می‌گفتم تا برای سال‌های آینده جبران کنیم، اما نیمه پر لیوان چیز دیگری را نشان می‌دهد.
به جرأت می‌توانم بگویم در حوزه معرفی کتاب، معرفی هنرمندان استان به ویژه پرداختن به موسیقی و ادبیات، بهره‌گیری از داشته‌های اهالی دانشگاه، پیوند زدن همشهری‌های مهاجرت کرده با همدان که همانا از اهداف و برنامه‌های اولیه ما بود خوب عمل شده است، در این حوزه، همدان‌نامه تنه به تنه رسانه‌های سراسری می‌زند؛ اما در همین حوزه‌ها هم کمبودها و کم‌کاری‌هایی دیده می‌شود؛ در این حوزه‌ها تنها به معرفی آثار و افراد پرداخته‌ایم. نقد و تحلیلی که تداوم داشته باشد را شاهد نبوده‌ایم. شاید دلیلش این است که هنرمندان در حوزه هنرهای تجسمی، موسیقی و هنرهای دیگر منتقد و تحلیلگر ندارند. ما هنوز نیاز داریم کسانی که دستی در نقد منصفانه دارند در این راه همیار و همراه ما باشند.
در حوزه محیط زیست، میراث فرهنگی و مباحث شهری همدان‌نامه بدون شک یکی از جریان‌سازترین رسانه‌های کشور به شمار می‌آید. امیدوارم در حوزه‌های دیگر هم با کمک شما نازنینان به نقد و تحلیل و سازندگی روی بیاوریم و کمک کنیم این کودک چهار ساله در این استان رشد کند و بماند.