*حسین زندی
*سردبیر
مسکن و خودرو در ایران به عنوان پشتوانه مالی و نوعی سرمایه‌گذاری به شمار می‌رود و همین امر باعث شده در برخی شهرها به ویژه قیمت ملک عجیب و غریب و غیر متعارف رشد کند. در استانی که فرصت سرمایه‌گذاری در حوزه‌های صنعتی تقریبا ناممکن است، چاره‌ای جز خرید طلا، ارز، ملک و خودرو برای سرمایه‌گذاران باقی نمی‌ماند. در استان همدان هر کسی بخواهد در حوزه تولید و صنعت سرمایه‌گذاری کند، مدیران این استان نا امیدش کرده و از استان محترمانه بیرونش می‌کنند. تسهیل روند سرمایه‌گذاری در حوزه صنعت به‌ویژه صنعت گردشگری و سوق دادن سرمایه‌گذاران به این سمت‌و‌سو یکی از راه‌حل‌های مشکل گرانی مسکن است، بدین معنی که اگر این فرصت برای سرمایه‌گذاران و حتی شهروندان معمولی فراهم باشد، آنان سرمایه خود را از حوزه مسکن خارج کرده و به حوزه تولید و صنعت روی می‌آورند در نتیجه مسکن فقط به عنوان سرپناه و نیاز برای مردم تعریف می‌شود نه به عنوان سرمایه‌گذاری.
گرانی مسکن به قدری است که امروز یک کارمند یا کارگر با حقوق متوسط ماهیانه ۱۰ میلیون تومان هرگز نمی‌تواند صاحب خانه شود و باید تا پایان عمر با درد مستأجری بسوزد و بسازد.
البته به نظر نمی‌رسد شهر همدان به صورت واقعی مشکل مسکن داشته باشد، این شهر حدود نیم میلیون جمعیت دارد و ۱۷۰ هزار پلاک ثبتی و ده‌ها هزار پلاک غیر رسمی بنابراین مسئله این است که بسیاری از همدانی‌ها و غیر همدانی‌ها خانه‌هایی را خریده، اما استفاده نمی‌کنند و با دید سرمایه‌گذاری به آن می‌نگرند بسیاری از آپارتمان‌های همدان توسط مردم شهرها و استان‌های هم‌جوار و حتی مردم استان‌هایی مانند خوزستان خریداری شده است، بنابراین بدون نگاه به چنین مسائلی نمی‌توان مشکل مسکن را در همدان حل کرد.
علاوه بر درد مشترک بی‌خانمانی که فراگیر است و در تمامی کشور وجود دارد، حل مسکن مسئله مسکن در همدان نسخه متفاوت‌تری نیاز دارد. گرانی عوارض ساخت که شهرداری دریافت می‌کند همچنین هزینه خدماتی که نظام مهندسی از مردم می گیرد در مقابل خدماتی که ارائه می‌کنند نسبت به شهرهای بزرگ کشور بسیار گزاف است، بنابراین برای حل بحران باید این مسائل نیز حل شود.
نکته دیگر این است که دولت‌ها نباید در امر مسکن دخالت کنند؛ این دخالت‌ها نیز به بحران مسکن دامن زده است.