تأمین کل هزینه‌های عمرانی شهر از طلای کثیف
سوزنچی: محصولی که با نام طلای کثیف شناخته می‌شد دیگر طلا نیست بلکه نوعی ارز رایگان است که در اختیار همه قرار گرفته است و ما به علت نداشتن شناخت و وجود زیرساخت‌های مناسب جمع‌آوری آن را تبدیل به زباله می‌کنیم.
*نسرین زندی
*روزنامه‌نگار
توجه به محیط زیست و حفظ سلامتی موجودات کره زمین از جمله انسان یکی از اصول اساسی در بقای زندگی و وظیفه همگانی است. کنترل آلودگی محیط از جمله مواد زاید جامد، بخش مهمی از این وظیفه است. در کشور ما ایران با محاسبه ۸۰۰ گرم زباله سرانه، هر روزه بالغ بر ۵۰ هزار تن مواد زاید جامد تولید می‌شود. مدیریت صحیح مواد زاید جامد و از آن جمله توجه به تولید زباله کمتر در محور بازیافت از مبدأ تولید، جمع آوری و دفع صحیح این‌گونه مواد، از ارکان اصلی بهینه سازی مدیریت این حوزه را تشکیل می‌دهد و از ضروریات امر است. یکی از چالش‌های مدیریت شهری همدان نیز در همین حوزه است.
ارائه راهکار
«محمد سوزنچی» فعال حوزه محیط زیست با تأکید بر اهمیت موضوع مدیریت زباله شهر همدان می‌گوید: فکر می‌کنم حداقل ۳۰ بار موضوع زباله را در این شهر مطرح کرده‌ام. همچنین با توجه به مطالعه‌ای که درباره زباله شهر همدان انجام داده‌ام به اهمیت موضوع پرداخته و راهکارهایی را نیز ارائه داده‌ام.
وی با بیان این‌که زیرساخت‌های بازیافت زباله از حدود ۱۰ یا ۱۵ سال گذشته آماده شده است، می‌گوید: با توجه به مقدار زباله‌ای که در همدان تولید می‌شود و زیرساخت‌هایی که وجود دارد اگر قسمت بازیافت بتواند فقط روی زباله خشک کار فنی انجام دهد و زباله‌ها را تفکیک کند، دیگر نیازی نیست شهروندان این شهر هزینه‌ای بابت عوارض پرداخت کنند.
سوزنچی با اشاره به وجود شرکت‌هایی که در گذشته با رانت زباله‌های خشک را در ازای مبلغ ۷یا ۸ میلیارد تومان اما با درآمد بالای ۷۰۰ تا ۸۰۰ میلیارد تومان جمع‌آوری می‌کردند، می‌گوید: اگر شهرداری مبلغ مشخصی را برای یک مدت کوتاه به منظور راه‌اندازی کارخانه بازیافت زباله خشک هزینه کند، می‌تواند هزینه‌های عمرانی این شهر را از درآمد آن تأمین کند. ناگفته نماند زباله تر هم قابل بازیافت و فرآوری است. این نیز ارزش افزوده بسیار زیادی دارد اما من فعلا این را پیشنهاد نمی‌کنم.
روش‌های فرهنگ‌سازی
وی با بیان این‌که کاهش تولید زباله در فکر آدم‌ها شکل می‌گیرد، می‌گوید: تمام تلاش شهرداری و شهروندان باید برای تولیدنکردن زباله باشد. در حالی که آموزشی در این زمینه دیده نشده است.
سوزنچی با پیشنهاد این‌که در فاکتورهایی که در فروشگاه‌ها برای مشتریان صادر می‌شود مبلغ کیسه‌های پلاستیک نیز درج شود، اظهار می‌کند: سازمان مالیات کشوری برای فروشگاه‌هایی که هزینه کیسه‌های پلاستیک را در فاکتور درج و مبلغی را بابت آن دریافت می‌کنند یک مشوق ارائه کنند تا این موضوع موجب فرهنگ‌سازی شود.
وی می‌گوید: اگر در طول یک هفته مقدار وسائلی که وارد خانه شما می‌شود را بررسی کنید، حجم کیسه پلاستیکی دسته‌دار تقریبا ده تا ۲۰ برابر کیسه‌ای است که از خانه خارج می‌شود. همچنین شهروندان برای زباله خود کیسه پلاستیک جدا استفاده می‌کنند با وجود این‌که می‌توانند از همان کیسه‌های پلاستیکی که در خانه دارند، استفاده کنند.
این فعال محیط زیست در ادامه می‌گوید: جدای از کیسه‌ها، زباله‌هایی وجود دارند که قابل بازیافت هستند از جمله زباله‌های خطرناکی مانند باطری و چراغ‌ها که به دلیل افزایش قیمت دلار و تأثیرگذاری آن بر بازارهای مختلف قیمت این کالاها نیز افزایش یافته و زباله آن‌ها نیز ارزش ریالی پیدا کرده است.
ارز رایگان
وی با بیان این‌که زباله نوعی ارز رایگان است که در اختیار همه قرار گرفته است، ادامه می‌دهد: محصولی که با نام طلای کثیف شناخته می‌شد دیگر طلا نیست بلکه نوعی ارز رایگان است که در اختیار همه قرار گرفته است و ما به علت نداشتن شناخت و وجود زیرساخت‌های مناسب جمع‌آوری آن را تبدیل به زباله می‌کنیم. به عنوان مثال ارزان‌ترین زباله که کاغذ محسوب می‌شود تا حدود کیلویی ۶هزار تومان خرید و فروش می‌شود. کالاهایی مانند بطری‌ها، شیشه‌ها، قوطی‌های آلومینیومی و یا آهنی نیز از این دست هستند.
وی ادامه می‌دهد: یکی از قدیمی‌ترین سازه‌های تفکیک زباله مدرن تقریبا در اوایل انقلاب در منطقه باغ میوه همدان توسط دکتر عمرانی پدر تفکیک زباله در ایران ساخته می‌شود اما تاکنون بهره‌برداری نشده است.
سوزنچی در پایان می‌گوید: مهم‌ترین چالش تفکیک زباله این است که مدیران نیز به اندازه شهروندان از ارزش زباله‌ها ناآگاه هستند و تمایلی برای آگاهی ندارند. مدیران از این مسئله آگاهی ندارند که می‌توانند کل هزینه‌های عمرانی شهر همدان را با زباله‌هایی که در شهر تولید می‌شوند، تأمین کنند.