*عاطفه کلهری
فرهنگسراها قرار است در یک چارچوب شهری در راستای فرهنگسازی در سطح جامعه ایفای نقش کنند. آنوقت این روزها کارکرد فرهنگسراها محل اعتنا نیست. فرهنگسرا مکانی است که باید با انسانها در تعامل باشد و مخاطب اصلی آن عمدتا جوانان هستند و برنامهریزی برای آنها در این مکان بسیار مهم است، حال چه میشود که مکانی مانند عمارت نورمهال در بوستان پرواز که تا چندی پیش دستخوش اتفاقات ناخوشایندی بود و به خاطر بیتوجهی آسیب دیده بود و روبه ویرانی بود، بالاخره مرمت و به فرهنگسرای پرواز تبدیل شد، اما حال حصار عجیبی برای محافظت دور آن کشیدهاند که غیر اصولی است و بنا را از محوطه حوضی که به آن مربوط است و محوطه بوستان جدا و از دسترس خارج کرده است و هیچ فعالیتی در آن به طور جدی انجام نمیشود که ناشی از مدیریت ضعیف فعلی آنجاست که توان راهاندازی یک مکان فرهنگی را نداشته است.

وقتی در دل فرهنگ و تمدن در کهنشهری چون همدان از فرهنگ صحبت میکنیم باید این تمدن و هر آنچه نشانهای از آن دارد برای مردم قابل لمس و حس کردن باشد باید از نزدیک با آن آشنا شوند، فرهنگسراست، اما هیچکس اجازه ندارد به آن نزدیک شود، هنرجو یا دانشجوی عکاسی نمیتواند برای عکاسی وارد شود و مدیریت فرهنگسرا میگوید باید از پشت حصاری که در آن محفوظ است، عکاسی کنند و باید برای عکاسی مجوز داشته باشند. این چه ادعایی است که برای همدان داریم؟ پایتخت فرهنگ و تمدن؟ آنوقت همهجا به در بسته میرسیم؟ فرزندان ما باید در این مکانها رشد کنند و بالنده شوند، باید اجازه بدهیم هنر و خلاقیتشان را به ما نشان بدهند، باید عکسهایشان را با افتخار در این فرهنگسرا به نمایش بگذارند، اما به جای اینکه به استقبال برویم مانع ایجاد میکنیم؟ این همان نورمهال است که متعلق به مردم این شهر و محله است که دغدغه نجاتش را داشتند. آموزش شهروندان به خصوص نوجوانان در فرهنگسراها بنیانهای فرهنگی را تقویت میکند پس باید قابل دسترس و فعال باشد. حال فرهنگسرایی است که مقابل فرهنگ و هنر میایستد .
بهتر است مسئولین تمرکز بیشتری روی این فضاهای مهم شهری داشته باشند و وقتی نام یک مرکز فرهنگی را برآن میگذارند، منسجم و با برنامهریزی، تعاملات اجتماعی و برنامههای فرهنگی و حتی آموزشی را در آن فراهم آورند و مسئولیت اداره را به دست کسی بدهند که توانایی طراحی، ایده و اجرا داشته باشد و شور و شوق و زندهبودن و پویایی را به آن فرهنگسرا بدهد، در غیر این صورت فرهنگسرای محصورِ غیرقابل دسترس برای مردم که دیگر فرهنگسرا نیست و رخوت و رکود در آن بیداد میکند.