*سید امیر قشمی
*مدیر موزه آموزش و پرورش
جمعه ۱۹ آذر ۱۴۰۰ به همت کانون بازنشستگان آموزش و پرورش استان، موزه آموزش و پرورش و هفته‌نامه همدان‌نامه مراسم یادبودی با هدف تعمیم فرهنگ سپاس و قدرشناسی از علم و معلم وتکریم و تجلیل از معلم شهیر شهرمان و استاد توانای فیزیک که عمر خود را وقف تعلیم و تربیت فرزندان این دیار کرد و شاگردان بی‌شماری را مدیون خود ساخت و اینک چند سالی است روی در نقاب خاک کشیده، با حضور تنی چند از فرهیختگان و شاگردان آن مرحوم برگزارشد. به سهم خود و به عنوان یک معلم از همه دست‌اندرکاران این کار ارزشمند و زیبا قدردانی می‌کنم. امید است خداوند تبارک تعالی به همگی این عزیزان پاداش خیرعطا فرماید.
متاسفانه به‌رغم مساعد بودن وضعیت جوی و اطلاع‌رسانی‌های گسترده در کانال کانون بازنشستگان آموزش و پرورش، انجمن معلمان فیزیک استان، سازمان معلمان و دیگر گروه‌های همکاران در فضای مجازی به جز تعدادی اندک شمار، تقریبا هیچ کدام از همکارانی که در این گروه‌ها به صورت شبانه‌روز فعال هستند! کسی در این برنامه حضور پیدا نکرد.
این گلایه را از آن جهت مطرح کردم که چند روزی است شاهد هستیم که در فضای مجازی و گروه‌های مختلف معلمان، پیام‌هایی مبنی بر دعوت از همکاران برای تجمع و یا حضورنداشتن در کلاس و اعتصابات آرام به اشتراک گذاشته و باز نشر می‌شود که در مواردی هم تعدادی از دوستان، پا را از دایره ادب فراتر گذاشته و نسبت به دیگر همکاران و حتی خواهران همکار که بسیاری از آنان نقش استادی بر گردنشان دارند و به هر دلیل موافق با این نوع حرکات نیستند اسائه ادب کرده و جملاتی را بیان می‌کنند که دون شأن و مقام معلم است.
محض اطلاع این عزیزان باید گفت تجربه چند ساله بعد از انقلاب به ویژه سالهای اخیر نشان داده مادامی که ارتباط معلمان باهم تنها در حد چند دقیقه زنگ تفریح در طول سالتحصیلی باشد و تا زمانی که معلمان و به طور کلی جامعه فرهنگی فاقد ارتباطات عاطفی و دوستانه، تشکل‌های قوی صنفی، علمی و اجتماعی، فارغ از هر گونه گرایش‌های سیاسی و حزبی در دوران خدمت باشند، این‌گونه فراخوانها و تجمعهای نصفه و نیمه راه به جایی نخواهد برد.
همان‌گونه که پیشتر گفته شده تمامی مشکلات جامعه معلمان کمبود درآمد نیست، خمود و بی‌نشاطی محیطهای آموزشی هم دردی است که نیازمند درمان است، بایدتلاش کرد تا مقام و منزلت اجتماعی معلمان در جامعه احیا شود و قداست تعلیم و تربیت آشکار شود. از این رو معلمان به منظور تحقق مطالبات به حق خود باید سطح توقعات و خواستههای صنفی خود را ازحد صرف مسائل مادی و معیشتی بالاتر برده و اصلاحات آموزشی و بازنگری در انتصابات و تحول در تغییرات مدیریتی را به مانند بسیاری از کشورهای اروپایی به عنوان مطالبهای عمومی مطرح کنند. در آن صورت است که بسیاری از دانش‌آموزان و اولیا با آنان با معلمان همراه شده و این خواستهها به صورت یک مطالبه همگانی مورد تائید جامعه درخواهد آمد که بی‌تردید در ذیل این مطالبه مردمی امکان تحقق درخواست مادی نظیر افزایش حقوق و مزایا و بهبود معیشتی معلمان بیشتر خواهد شد.