کشتی نهاوند؛ مظلوم‌تر از همیشه

شهرستان نهاوند با وجود تمام مشکلاتی که در تمام حوزه‌ها از اقتصاد تا فرهنگ داشته و دارد، اما همیشه و حتی با وجود مدیران ضعیف در بخش ورزش به پشتوانه استعداد ذاتی فرزندان خود در سطح کشور و جهان حرف برای گفتن داشته است.

در این میان اما گل سرسبد و سرآمد رشته‌های ورزشی، کشتی بوده و به نوعی کشتی ورزش اول شهرستان محسوب می‌شود.

در عرصه مربی‌گری، نامدارانی چون؛ مرحوم  فرامرز سماوات، عزیز سیف و تورج ظفری و روی تشک نیز مدال‌آورانی چون مجتبی خدارحمی، مهرداد سعدی نژاد، سعید کولیوند، برادران درویشی، برادران مومیوند  و صفاری، حمید سیفی و محمد رضایی  همراه با خوش عیارترین مدال جهانی سعید ابراهیمی و … باعث شد کشتی نهاوند را به عنوان قطبی از کشتی کشور همیشه مورد توجه قرار گیرد.

با وجود تمام استعدادها و ظرفیت‌های موجود، اما این سا‌ل‌ها حاشیه کشتی نهاوند پررنگ‌تر از متن بوده و ثمره آن رنگ باختن متن بوده و شاهد از دست رفتن جایگاه و اعتبار کشتی شهرستان در سطح کشور هستیم.

در این میان مدیریت غلط نیز مزید بر علت شده و برخی معتقدند نبود این مدیران شاید از بودنشان برای کشتی مفیدتر باشد، مدیرانی که به واسطه حضورشان کشتی را آلوده به سیاست کردند و امروز در حال مشاهده نتیجه آن هستیم.

روز گذشته سایت فدراسیون کشتی خبر از برنامه ریزی انستیتو کشتی برای دعوت از مربیان سازنده به اردوی بستر سازی کشتی آزاد نونهالان داد.

طبق این اطلاعیه انستیتو بین‌المللی کشتی در نظر دارد مربیان سازنده نفرات اول تا پنجم مشترک و برخی از نفرات هفتم و هشتم در مسابقات استعدادهای برتر کشتی آزاد نونهالان که در شهریور ماه ۱۴۰۲ در شهرستان مشهد برگزار شد را به اردوهای بسترسازی که ماهانه به‌صورت ۶ روز برگزار می‌شود، با هدف یکسان‌سازی آموزش، ارتقا سطح دانش و مهارت و کسب تجربه دعوت به عمل آورد.

فهرست مربیان دعوت شده در این رویداد نیز اعلام شده و در کمال ناباوری چهار مربی از استان همدان برای این دوره دعوت شده‌اند که هیچ یک از این مربیان نهاوندی نیستند.

سوال این‌جاست که آیا نهاوند در مسابقات استعدادهای برتر کشتی شرکت کرده است یا مسئولین در خواب خرگوشی به سر می بردند و اگر اعزام داشته چطور با وجود این همه استعداد حتی در یک وزن هم یک نفر جزء نفرات هفتم و هشتم نشده است؟

در کلاسی دیگر که چندی پیش از سوی فدراسیون برگزار شد، شاهد بودیم برادران جوکار، صادق گودرزی و رضایی منش در کلاس مربیان پایه داشتند اما نبود دارنده تک مدال نقره جهانی شهرستان نهاوند؛ سعید ابراهیمی باعث تأسف و ناراحتی مشتاقان کشتی شد.

این قحطی و خشکسالی که کشتی نهاوند بدان دچار شده است از کجا سرچشمه می‌گیرد؟ آیا مدیران مربوطه متوجه این خزان شده‌اند و چاره‌ای اندیشیده‌اند؟

دلسوزان و خاک‌خورده‌های کشتی امروز سوال دارند که ریاست هیئت کشتی در شهرستان دقیقا چه نقشی دارد؟ جز سکوت و عقب رفت روز به روز کشتی شهرستان در دوره ریاست وی دستاورد دیگری را شاهد بوده‌ایم؟ چرا ریاست هیئت کشتی که به تنهایی می‌تواند شهرستان را متحول کند، باید در دستان شخصی باشد که تمام ذهنش را معطوف به مسئولیت دیگری کرده و حتی در آن مسئولیت نیز موفق نبوده است؟ آیا وقت تغییر فرا نرسیده است؟

امیدواریم برای یکبار هم که شده آلودگی‌های سیاست از ورزش قهرمانی و پر افتخار شهرمان رخت بر بندد تا شاید نفسی نو کشتی نهاوند را به حرکت وا دارد.