هرچند تولد چند انجمن فرهنگی ادبی جوان که به ترویج شاهنامه‌خوانی و حافظ خوانی و سعدی‌خوانی می‌پردازند، مایه امیدواری است اما ساختار اداره فرهنگ و ارشاد، این فعالان فرهنگی و انجمن‌های ادبی را تقریبا بی‌پناه گذاشته است. در حالی که این اهالی فرهنگ خواهان حمایت هرچند حداقلی از این اداره هستند اما گاه با دست‌اندازی‌های ریز و درشت فراوانی هم روبرو می‌شوند که این انجمن ها را با مشکل مواجه می‌کند.
از «محمد افشار» دبیر انجمن ادبی شاهنامه‌خوانی چکاد در مورد عملکرد اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی استان همدان و انتظاراتی که به عنوان یک فعال فرهنگی از این اداره دارد، می‌پرسم و وی به اشاره به فقدان درک درست از مفهوم فرهنگ توضیح می‌دهد: اولین قدم و اولین انتظار فعالان فرهنگی، هنری و ادبی از یک اداره و سازمان دولتی این است که آن سازمان فرهنگی درک درستی از مقوله فرهنگ داشته باشد و دوما دغدغه‌مند نیز باشد. این اولین قدم و پیش نیاز هر بحث دیگری است. یعنی خواستن درک درست از فرهنگ یک خواست عمومی است که البته انتظار زیاد و گزافی هم نیست. یعنی هر کسی که در یکی از شاخه‌های فرهنگی و هنری فعالیت می‌کند انتظار درک درستی از فرهنگ دارد.
وی در ادامه در مورد اولویت انتظارهای فعالان فرهنگی و نسبت آن با اداره فرهنگ و ارشاد اضافه می‌گوید: همان‌طور که گفتم قدم اول همان درک درست از فرهنگ و مرحله دوم حمایت است. تقریبا هیچ حمایتی از انجمن‌های ادبی و فرهنگی ما و کسانی که پیرامون ما فعالیت می‌کنند، وجود ندارد. حمایت انجام نمی‌شود که هیچ، در بسیاری از مواقع سنگ اندازی هم می‌شود. وقتی می‌خواهید مجوز بگیرید یا جایی را برای برگزاری مراسم خود فراهم کنید یا بودجه‌ای بگیرید که تقریبا غیرممکن است با روند و کاغذبازی پیچیده‌ای مواجه می‌شوید که هیچ ربطی به فرهنگ ندارد و اهالی فرهنگ را سرخورده می‌کند.