*عاطفه کلهری
یکی از دغدغه‌های این روزهای والدین، فراهم‌کردن شرایط آموزشی مناسب در راستای هدف‌هایشان برای فرزندان است که به صورت معمول، مدرسه خوب در امکانات آموزشی خوب و خاص و متفاوت، معلم و کادر مجرب و فوق‌برنامه‌ها با محوریت درس تعریف می‌شود. شاید بهتر باشد به عنوان یک والد نسبت به نظام‌های آموزشی و رویکردهای آموزشی دنیا شناخت و آگاهی داشته باشیم و بر اساس آن برنامه‌ریزی و هدف‌گذاری کنیم.
از آن‌جایی که در ایران، غالب نظام آموزشی بر اساس رویکرد رفتارگراست و تنها برخی از مدارس غیردولتی به سمت رویکردهای انسان‌گرایانه حرکت و فعالیت می‌کنند، باید بدانیم که کافی نیست و نقشی که یک والد می‌تواند در آموزش مهارت‌های زندگی به فرزندش داشته باشد را نباید فراموش کرد، پس ضروری است که از رویکردهای آموزشی، حقوق دانش‌آموزی و استاندارهای لازم برای یک مدرسه به عنوان یک محیط آموزشی خوب آگاه باشیم.
زیستن ساده، شاد، بدون حاشیه و اضطراب برای کودکانمان مهم است، آن‌ها باید زندگی را لمس کنند، خوب ببینند، شادیشان درونی باشد و پیرامونشان را با لذت کشف و تجربه کنند، آن‌وقت می‌توانند بیافرینند و خلاق باشند. آن‌ها باید یک محیط امن و عاطفی داشته باشند، شور و شوق کودکانه آن‌ها با مجموعه‌ای از تحقیرها و توهین‌ها سرکوب نشود، کنجکاوی آن‌ها دیده و پاسخ داده شود. کار داوطلبانه را یاد بگیرند و به نیازهای جامعه و کسب مهارت در این خصوص که نیازمند فعالیت در زمینه‌های مختلف مانند محیط زیست است، شناخت پیدا کنند.
اگر مدارس ما انسان‌گرا بودند، زمان و آزادی فکری کافی برای پرداختن به خیال‌پردازی و خلاقیت در اختیار فرزندانمان بود به جای ساعت‌ها خواندن کتاب‌های درسی…
خواندن کتاب‌های متنوع و متعدد و مطالعه راه بسیار موثری برای رشد فکری کودکان است، مطالعه باید عادت شود.
در مدارس، آموزش عملی مهارت‌های زندگی، آموزش مسائل جنسی تا تفکیک زباله و محیط زیست درست و کامل نیست، آموزش‌ها در قالب بازی، تفریح و هیجان ماندگارتر هستند.
بچه‌ها باید تفکر انتقادی و در صورت صلاحدید تغییر در جهت مخالف را بیاموزند، عواملی را که انتخاب نمی‌کنند و عواملی را که اجبار هستند و ما را در یک مسیر خاص قرار می‌دهند، بشناسند و بدانند که چه حرکتی نیاز است تا در مسیر صحیح قرار بگیرند و علمی و منطقی حرکت کنند و جسارت داشته باشند.
به عنوان یک والد نیاز است که هر چند وقت یکبار محیط و ابزارهای آموزشی را تغییر بدهیم، با گواش، سنگ وخلاقیت در طبیعت؛ طبیعتی که ابزار رایگان و نامحدود در اختیار ما می‌گذارد.
طبیعت بزرگترین مدرسه زندگی است و بستر زندگی، چالش‌ها، سفرها، اتفاقات و سختی‌ها و توجه به نیازها باید مدرسه اصلی ما باشد. کودکان ما باید فرصت جست‌وجو، اشتباه‌کردن، کشف ایده‌های جدید و تجربه‌های شگفت کودکی که مختص دنیای خودشان است را داشته باشند.
همان اندازه که فکر می‌کنیم آموزش و یادگیری مهارت رفتار با کودکان مهم است، مهرورزی و احترام به حقوق کودکانمان هم مهم و تأثیرگذار است.