یاد دوست

*قاسم لقمانی

*خوشنویس و دوست استاد رنجبران

حسین آقای رنجبران، دوست فامیل و هم‌بازی دوران کودکی و نوجوانی و بزرگسالی من بود، از کوچه آب دوباره و دبستان حافظ و فرخ سرشت در محله جولان و همکلاسی در دبیرستان ابن سینا تا هم‌محلی در خیابان جهان‌نما، هردو بعد از اخذ دیپلم به خاطر علاقه به شغل معلمی با استخدام آموزش‌و‌پرورش در آمدیم، بعدها با تأسیس انجمن خوشنویسان در همدان به عنوان مدرس و همکار چندین سال کنار هم بودیم.

ایشان بسیار خوش برخورد، خوش‌رو، امین، صادق، خوش‌قول و شوخ‌طبع بودند. همه این مجموعه صفات سبب شده که از هر قشر و صنفی دوستان زیادی داشته باشد.

حسین آقا همواه جویای احوال دوستان و فامیل بود، و در حد توانش از هیچ کمکی به آنان فروگذار نمی‌کرد، مرگ او مصیبت سنگینی بود، اندوه از دست دادن دوست، همره و یاوری که مدت ها در کنارش و هم‌نشین و هم‌صحبتش باشی برای چون منی که نزدیک به هفتاد سال با او انس، الفت و دوستی و همدمی و همزبانی داشته سنگین‌تر و دردناک‌تر بود، خاطرات شیرین و مهر و محبتش همیشه در یاد خواهد ماند. از خداوند مسئلت دارم که این عزیز از دست رفته را مشمول عنایات خاص خود قرار دهد و روح بلندش را در جوار خودش به آرامش ابدی برساند.