*حسین زندی
*سردبیر
نان مهم‌ترین خوراک ایرانی‌هاست و طبیعی می‌بود اگر مردم ما بیشترین تلاش خود را برای بالا بردن کیفیت نان به کار می‌بستند، اما گویی این مسئله اهمیت چندانی نداشته و ندارد. وقتی به کیفیت نان همدان فکر می‌کنم، از خودم می‌پرسم چرا شهروندان همدانی به خود احترام نمی‌گذارند و توجهی به کیفیت نان؛ یعنی اصلی‌ترین خوراک خود ندارند؟ شهروندان مدام در کوچه و بازار از کیفیت نامطلوب نان سخن می‌گویند، اما در سال‌های گذشته هیچ‌گاه نشنیده‌ام و ندیده‌ام که آنان به صورت جمعی انتقادی به این موضوع کرده باشند و مشکلات و کمبودهای این حوزه را با نهادهای مرتبط در میان گذاشته باشند. در واقع این «نق زدن» در کوچه و بازار به صورت انتقاد به گوش مسئولان نرسیده است. نانوائی‌ها گاهی نان سوخته به دست مردم می‌دهند، گاهی نپخته و گاهی ترش مزه. اما هیچ شهروندی به خود اجازه نمی‌دهد به نانوا اعتراض کند.
همه مردم می‌دانند که آرد و آب و نمک، اصلی‌ترین مواد تشکیل‌دهنده نان است، اما از روند پخت نان خبر ندارند. نمی‌دانند آرد چه کیفیتی دارد و مخمر، نمک و آب نان و در نهایت شیوه پخت آن به چه صورتی است؟
کارشناسان بهداشت و درمان معتقدند که منشا بسیاری از بیماری‌ها، از جمله بیماری‌های گوارشی کیفیت بد نان است اما چرا به بهبود کیفیت نان و برطرف شدن این مشکلات فکری نمی‌شود؟ سوال بی‌پاسخی است.
تجربه نشان داده وقتی مطالبه‌ای از سوی شهروندان وجود ندارد، مسلماً مسئولان نیز دخالت نمی‌کنند، اما اگر شهروندان مسائل بهداشتی مربوط به نان از معاونت بهداشتی علوم پزشکی و کم‌فروشی را از فرمانداری یا حتی شیوه برخورد فروشندگان را با اتحادیه و اداره قلعه در میان بگذارند. مسلماً بخشی از مطالبات به نتیجه خواهد رسید.
فراموش نکنیم بخشی از این مشکلات با مسائل صنفی نانواها گره خورده است. کارگران نانوائی‌ها نیز مشکلات مختص خود را دارند. مباحث صنفی و معیشتی که به نان مردم شهر وابسته است باید برطرف شود. تولید نان از کشت گندم تا فروش نان چرخه‌ای است که اگر بخشی از آن معیوب باشد، همه چرخه در هم می‌ریزد و باید در کنار مطالبه برای بهبود کیفیت نان، باید مسائل صنفی فعالان این حوزه نیز پیگیری شود.