*عاطفه کلهری
درخت یعنی زندگی، یعنی سبز و با طراوت‌بودن، یعنی اکسیژن، یعنی یک نقش حیاتی در زندگی انسان و سایر موجودات. درخت، یکی از زیباترین مظاهر طبیعت و خلقت است و نماد آبادانی و شاخص سبزی و خرمی و مظهر زندگی و باعث پاکی هوا و طبیعت است.
همدان دارای شریان‌های تنفسی بکر و زیبایی است که در چند سال اخیر دستخوش تجاوز افسار گسیخته انسان عصر تکنولوژی برای ویلاسازی شده است (گنجنامه، باغات دره و بدیع الحکما، حیدره و مناطق دیگر). دست‌بردن بر حریم طبیعت و محیط زیست که پیامدهای وخیم و آسیب‌های جدی را بر پیکر باغات و طبیعت سبزمان وارد کرده است.
درختان کهنی که با بی‌رحمی بر زمین می‌افتند و توجهی به زنده‌بودن و نقش حیاتی شان نمی‌شود، بعد در جای دیگر در بوستانی، باغچه‌ای، همان‌ها نهالی می‌کارند تا روزی به سان همان درخت شود. زخم بزرگی است بر جان طبیعت…
حال آن‌که باید بدانیم کمبود درختان و تخریب و نابودی آن‌ها در زندگی ماشینی چه صدماتی به زندگی ما وارد خواهد کرد. شریان‌های تنفسی شهر با درختانش دما را کاهش می‌دهند و هوا را به حرکت در می‌آورند و به جریان می‌اندازند و از خشکی هوا جلوگیری می کنند.
درختان نبض زمین هستند؛ یعنی آن‌ها با جذب گازهای سمی از جمله دی اکسید کربن و تولید اکسیژن که نیاز حیات انسان و حیوان است، به دوام حیات و سلامت چرخه طبیعت کمک می‌کنند.
فضای سبز به عنوان بخش جاندار ساخت کالبدی شهر از عملکردها و بازدهی مختلف برخوردار است که مهم‌ترین آن همان تولید اکسیژن و بهبود شرایط محیط زیست است، کاهش آلودگی هوا، تأثیر مثبت بر چرخه آب در محیط زیست و افزایش کیفیت آب‌های زیرزمینی است.
فضای سبز، احساس جمعی را بهبود می‌بخشد، طبیعت و درختان، می‌توانند مردم را به روشی مثبت گرد هم جمع کنند، شبیه احساس خوب پیاده‌روی در خنکای بهار در خیابانی که درختانی بلند و سبز دارد.
این روزها برای درختکاری در هر گوشه شهر اقدام و فرهنگسازی می‌شود، همان‌طور که می‌دانیم نیمه اسفند ماه در ایران روز درختکاری است، اما مهم این است که برای حفظ درختان و طبیعتی که داریم هم فرهنگسازی کنیم و آموزش دهیم، داشته‌هایمان را نگاه داریم و باارزش بدانیم، در حفظش بکوشیم و بیفزاییم.
ابعاد گسترده فرهنگی و اهمیت افزایش آگاهی و آموزش عمومی باغ‌داری و حفظ محیط زیست و طبیعت نباید فراموش شود. فرهنگ منابع طبیعی و درختکاری باید به یک فرهنگ عمومی بدل شود؛ فرهنگی که برای آیندگان نتیجه‌بخش است، همان نهال‌های جوانی که به دست خاک مهربان و صبور سپرده می‌شود تا به درختان نیرومند و سر سبزی برای آیندگان ما تبدیل شوند.گامی برای آبادانی است.