سه قدم تا عصبانیت

0

*نازنین ناصری

*خبرنگار

همه ما اضطراب و هیجان را هر روز در زندگی خود تجربه می‌کنیم  و گریزی از آن نداریم و گاهی اوقات کنترل هیجان را از دست می‌دهیم، ممکن است برای یک خوشحالی بعد از برد تیم فوتبال مورد علاقه باشد یا قبولی در کنکور. در حالت عکس آن عصبانیت و ناراحتی خود برای باخت را نیز نمی‌توانیم کنترل کنیم و در این مواقع حاضر نیستیم شخصی به ما نزدیک شود و حرفی بزند، چه برسد این‌که با کلامش عصبانیت ما را بیشتر کند. با مردمی که هر روز در خیابان‌های شهر برخورد می‌کنیم دیگر کسی حوصله زیادی صحبت‌کردن  و صبر و ملایمت ندارد؛ برای مثال وقتی برای خرید یک پیراهن به لباس فروشی مراجعه می‌کنید و می‌خواهید لباسی را پرو کنید، فروشنده می‌گوید که اگر می‌خرید برایتان بیاورم و یا میوه فروشی که از او سوال می‌کنید قیمت فلان میوه چند؛ در پاسخ می‌گوید که روی آن نوشته شده است.

گاهی وقت‌ها هم به دلیل بهم ریختن آن‌ها عصبانی می‌شود که چرا چیدمان میوه را بهم زدید. ما بسیاری از خشونت ها را در ترافیک، پشت چراغ قرمز و هنگام رانندگی می‌بینیم که برای یک برخورد کوچک طرفین به بحث نیز قانع نمی‌شوند و درگیری فیزیکی را چاره کار می‌بینند. در بسیاری از موارد طرز سخن گفتن افراد در برخورد با دیگران باعث خشونت می‌شود. این‌که در هنگام بحث هوشمندانه سخن بگوییم از بسیاری از اتفاقات جلوگیری خواهد کرد. در آماری که به تازگی منتشر شده، همدان چهارمین استان عصبانی در کشور است. باید بررسی شود که چه مواردی باعث شده  همدان جزو عصبانی ترین‌ها در کشور باشد. از عوامل محیطی گرفته تا عوامل اقتصادی – اجتماعی در این مقوله جای سخن دارد. همه افراد آستانه تحمل یکسانی ندارند. فردی ممکن است تحمل یک کلام ناپسند را نداشته باشد و به قول معروف زود از کوره در می‌رود، اما شخصی نیز در مقابل حرف ناپسند واکنش چندانی از خود نشان نمی دهد.

عصبانیت زمانی بروز می‌کند که از آستانه تحمل فرد فراتر رود. ریشه عصبانیت به خانواده و جامعه برمی‌گردد. وضع اقتصادی خانواده تا موقیعت اجتماعی، تحصیلی و شغلی در میزان کنترل خشم و عصبانیت تأثیر زیادی دارد. فقر اقتصادی منجر به بسیاری از خشونت‌ها در خانواده و اجتماع می‌شود و قشر نوجوان و جوان جامعه را بیشتر تهدید می‌کند. ما در شماره قبل به ترک تحصیل پسران پرداختیم. خود این موضوع زمینه را برای بسیاری از رفتارهای خشن فراهم می کند.

بسیاری از نوجوانان را می بینیم که برای این‌که زور و بازوی خود را به دوستان خود نشان دهند سلاح سرد به خود همراه دارند. وجود سلاح سرد و همراه با عصبانیت در یک دورهمی دوستانه در میان نوجوانان می‌تواند حادثه جبران‌ناپذیری را رقم بزند که نه تنها فرد بلکه زندگی اطرافیان را تحت تاثیر قرار دهد؛ چراکه بارها با افرادی برخورد کرده‌ام که از خنده و شوخی مهمانی سخن گفته‌اند که آخر آن به درگیری و زندان و پشیمانی ختم شده است. اما ای کاش در کنار آمار عصبانیت، آمار افسردگی و بی انگیزه‌ترین استان‌ها را هم منتشر می‌کردند تا بدانیم چندم هستیم بلکه اندکی تفکر کنیم…

ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.