*محمدتقی صفاری
شانزدهم خرداد، سالگشت سفر غمبار و بی بازگشت روزنامهنگار پرتلاش مطبوعات استان همدان، شادروان «سید صدر الدین موسوی» است که در طوفان خانهبرانداز کرونا و در غبار آن بلای ناشناخته، سهمگین و همهگیر به ژرفای یادها پیوست و میرود که با گذشت سالها و روزمرگیهای اهل قلم و منتشرنشدن یادگارش (فرین) نام او نیز در گنجینه کتابخانهها به تاریخ مطبوعات استان سپرده شود و کسی نگوید و نپرسد که صاحبقلمی شیفته زمانی در این شهر میزیست که تمام توان خود را از بام تا شام صرف میکرد تا قلمفرسایی کند نه قلمفروشی و به دانشجویانش رسم نوشتن بیاموزد و دیگر هیچ …..
سید اهل قلم و قدم که تن بیمار و کرونازدهاش کمتر از یک ماه در تلاطم رفتن و ماندن نفسش به شماره افتاده بود، سرانجام در نیمروز شانزدهم خرداد سال ۱۴۰۰ خورشیدی از دامگه کرونا به آسمان پر کشید و در فردای آن روز در قطعه هنرمندان آرامستان باغ بهشت همدان آرام گرفت و دیری نپائید قطعهای که او در آستانهاش آرمید، خیلی زود جایگاه آرامش هنرمندانی شد که او به همه آنها ارادت داشت و امروز خاک آن قطعه به ناگاه زیارتگاه اهل دل دامن الوند شد، با نامهای آشنائی که در روزگار ما بر تارک هنر این خطه میدرخشیدند و امروز تنها نامی از آنها بر جای مانده است.
سید که پس از ورود به بازار کار تجربههای متفاوتی را از سر گذرانده بود، سرانجام راه خود را در عرصه مطبوعات یافت و از اواخر دهه هفتاد با انتشار وکالتی نشریه شفق قدم در عرصه روزنامهنگاری گذاشت و در ادامه با سردبیری دوهفتهنامه نشر اندیشه و سپس با اخذ مجوز مدیر مسئولی نشریه فرین توانست مشی سیاسی و اجتماعی خود را به منصه حضور و ظهور نهد و همزمان توانست با ادامه تحصیل و اخذ مدرک کارشناسی ارشد در علوم سیاسی و پذیرش در دوره دکترای این رشته قدم در آیندهای روشن بگذارد، اما متأسفانه بیماری زمینهای و ابتلای مزید بر علت کرونا امیدهایش را نقش بر آب کرد و ناباورانه ناقوس مرگ برایش به صدا درآمد و طومار آرزو هایش را در هم پیچید و به زندگیش پایان داد.
او روزنامهنگاری عاشق با قلمی شیوا بود که یک تنه کارهای مورد نیاز چاپ نشریهای ۸ تا۱۶ صفحهای را به انجام میرساند و تا آخرین شماره نشریه فرین کارهای گزارشگری، نویسندگی، صفحهبندی، ویراستاری، رایانهای، عکاسی و هر آنچه لازمه این مهم بود را به انجام میرساند و به همهچیز فکر میکرد مگر مرگی چنین زود هنگام…
نگارنده که افتخار سردبیری نشریه فرین را به مدد اعتماد او بر عهده داشتم، پس از درگذشت نابهنگام او، حاصل تلاش ۱۳۸ شماره نشریه او را صحافی کرده و نسخه از آن را به مرکز اسناد و کتابخانههای همدان اهدا کردم تا شاید نام (فرین) به یادگار در مطبوعات استان بماند.
یاد و نامش همواره گرامی که خوب زندگی کرد و عارفانه پر کشید…