*سید امیر قشمی
پویایی و ماندگاری و یا ایستایی و سکون هر جامعهای را از ادبیات و هنر آن سرزمین میتوان فهمید، از این رو هر جامعهای که ادیب، هنرمند، شاعر و نویسنده بیشتری دارد، وسعت فکر و عمق اندیشه آن جامعه بیشتر و سطح فرهنگ آن بالاتر است.
در طول تاریخ در ایران ما چهرههای پرفروغ و درخشانی بالیده و رشد کردهاند که هریک به سهم خود در پر بارکردن فرهنگ و تمدن این مرز و بوم نقشی بسزا داشتهاند، بزرگانی چون فروزانفر، معین، محیط طباطبایی، آل احمد، زریاب خویی، درخشان و بسیاری دیگر که فراتر از مکان و زمان خود گام برداشتهاند. شخصیتهایی که سالهای طولانی است نظیرشان را دیگر کمتر دیده یا درباره یشان شنیدهایم، به قول استاد دکترمحمد بقایی(ماکان) در حال حاضر کمتر کسی را دیگر میتوان با انگشت نمایاند که پرورده این چند دهه باشد!!
یکی از پدیدههای نادر و بیتکرار این نسل که تا آخرین روزهای حیات وامدارشان هستیم، زندهیاد «محمدعلی اسلامی ندوشن» است، که علیرغم داشتن تحصیلات کلاسیک در رشته حقوق و سالها خدمت در کسوت قضاوت، به ادبیات روی میآورد و در زمره بزرگان و سرآمدان فرهنگ و ادب این سرزمین قرار میگیرد و ثمره سال ها تلاش و کوشش او دهها اثر وزین و ماندگار است که از او برجای مانده است.
گرچه نگارنده که معلومات و اطلاعاتش از استاد تنها در حد خواندن کتاب این روزها و و یک و یا دو مطلب و مقاله است، کوچکتر از آن است که بخواهد درباره شخصیتی بزرگ چون استاد اسلامی ندوشن که بیگمان یکی از برجستهترین چهرههای علمی و فرهنگی عصر حاضر است، چیزی بگوید یا بنویسد.
اما غرض از نگارش این سطور تنها یادآوری وظایف نهادها و فعالان فرهنگی کشور و استان در ارج نهادن به مقام کسانی است که تمام عمر خود را در راه فرهنگ و ادب این سرزمین مصروف داشتهاند.
از این رو به ادارهکل فرهنگ و ارشاد اسلامی همدان و دیگر نهادهای فرهنگی، آموزشوپرورش، انجمنهای ادبی، دوستان و همکاران عزیز در هفتهنامه «همداننامه» پیشنهاد میشود تا به بهانه بازگشت پیکر این استاد کمنظیر به کشور،که حاکی از عشق و علاقه وی به سرزمین مادری خود است، و نیز تعلق خاطری که آن دانشمند فرزانه به همدان به دلیل وصلت با خانوادهای از همدان (پدرخانم دکتر شیرین بیانی مرحوم خانبابا که از نویسندگان و اساتید به نام و بنیانگذار دانشگاه تبریز از خانوادههای معروف در همدان بودند) داشت و بخشی از این علاقه و دلبستگی در مقاله سفر به همدان وی در مورخه اول تیرماه ۱۴۰۰ در هفتهنامه همداننامه به چاپ رسید مشهود است، مراسم یادبود و گرامی داشتی را برگزار کنند تا علاوه بر ادای دین به مقام علمی استاد اسلامی ندوشن، بدین طریق موجبات توجه و آشنایی بیشتر نسل حاضر با زندگی و آثار و اندیشه های بلند وی را فراهم کنند.