*حسین زندی
*سردبیر
به نظر می‌رسد اهمیت شورای شهر از مجلس و گاهی از ریاست جمهوری برای شهروندان مهم‌تر است، شاید به این دلیل عملکرد مطلوب یا نامطلوب اعضای پارلمان شهری ملموس‌تر از نمایندگان سایر نهادهست.
بر اساس قانون، شوراها باید برای پیشبرد برنامه‌های اجتماعی، اقتصادی، عمرانی، بهداشتی، فرهنگی، آموزشی و سایر امور رفاهی با همکاری شهروندان تلاش کنند. اما شورای پنجم چقدر به این برنامه‌ها و اهداف رسیده یا برای رسیدن به آن‌ها تلاش کرده است؟
این روزها شورای پنجم روزهای پایانی عمر خود را سپری می‌کند و اگر پس از چهار سال به شعارهای انتخاباتی اعضای آن برگردیم، متوجه می‌شویم عملکرد هر ۱۱ نفر چقدر با آن شعارها انتخاباتی فاصله دارد و این ناکامی به قدری بوده که برخی از اعضای همین شورا ترجیح دادند در انتخابات آتی ثبت‌نام نکنند.
ارتباط ضعیف اعضای شورای پنجم با شهروندان در چهار سال گذشته و کم‌توجهی به مطالبات و خواست شهروندان باعث دورشدن شهروندان از پارلمان شهری و اعضای شورا شد. ضمن این‌که اعضای شورا به شهرداری و به مدیران شهری نزدیک‌تر شدند و در نتیجه به وظیفه نظارتی خود بر عملکرد مدیران شهری به طور کامل عمل نکردند. به همین دلیل معتقدیم شورای پنجم بیشتر شورای شهرداری بود تا شورای شهر.
البته کارهایی در زمینه توسعه شهر انجام شد به ویژه گام‌هایی که در حوزه در توازن توسعه و توجه به مناطق کم‌برخوردار برداشته شد، باعث شد برخی از این مناطق رنگ و رخ بهتری به خود بگیرند، اما به طور کلی شورا نتوانست از قدرت خود به نفع شهروندان بهره ببرد. این شورا حتی نتوانست دفتر منطقه‌ای یونسکو را در همدان دایر کند با این‌که بسترها مهیا بود و این اتفاق به راحتی امکان‌پذیر بود.
گاهی خواست شهروندان قربانی منافع جناحی و منافع گروهی اعضای شورا شد و شاید لج و لجبازی باعث شد بخشی از مطالبات شهروندان نادیده گرفته شود. تلاش و تاکید برخی از اعضای شورای شهر در نادیده‌گرفتن میراث تاریخی و فرهنگ عمومی شهر یا تلاش برای تفکیک باغات و از بین بردن فضای سبز به قدری بود که به عنوان یک نقطه تاریک در کارنامه آنان باقی ماند و شهروندان هرگز این موضوع را فراموش نمی‌کنند.
به طور کلی اعضای شورای پنجم کارنامه قابل قبولی نداشتند و نتوانستند یا نخواستند به شعارهای خود جامه عمل بپوشاند.