گفتم ز مهرورزان رسم وفا بیاموز

*علی پاشا رجبلو

*مدرس موسیقی

ناصر مهرورز متولد خرداد ماه ۱۳۲۴ در یکی از محله‌های قدیمی همدان (نظربیک ) و در گذشته  ۴ اردیبهشت ۱۳۹۵، خواننده موسیقی آوازی ایران و نوازنده ویلون بود. اولین آواهای موسیقی را در کودکی از دایی خود (حاج تقی کرباسی) که از قاریان قرآن بود فرا می‌گیرد به طوری که در ۸ سالگی در شب‌های رمضان اذان می‌گوید و در انجمن‌های ادبی فرهنگی مدارس در گروه‌های کر به هم‌نوایی و گاه به عنوان تک‌خوان سرودها به هنرنمایی می‌پردازد و به تدریج استعداد و توانایی خود را در موسیقی نشان می‌دهد.

از نگاه هنرمندان

«سیاوش دیهیمی» از پیشکسوتان هنر موسیقی همدان می‌گوید: مهرورز از ۱۵ سالگی توانست استعداد موسیقایی خود را در اردوهای دانش آموزی مختلف نشان دهد و در سال‌های بعد توانست به عنوان خواننده گروه میلاد (گروهی از هنرمندان همدان چون فریدونی، سیاوش دیهیمی، تقی زاهدی و محمد حاتم شکل گرفته بود) در طی ۵ سال همکاری مستمر، آثار و تصنیف‌های ماندگاری را در همدان و شهرهای مختلف ایران و کشورهایی چون چین و کره اجرا کند .

«علی اصغر طاهری» مسئول خانه آواز و از دیگر پیشکسوتان موسیقی همدان نیز درباره وی می‌گوید: مهرورز را  برای اولین بار در سال ۱۳۴۲ در منزل آقای دیهیمی ملاقات کردم. جوانی بود با انگیزه و دوست‌داشتنی که  به خوبی دو سبک نوازندگی ایرانی و کلاسیک موسیقی را با ویلون اجرا می‌کرد و از صدای بم بسیار زیبایی نیز برخوردار بود.

«محمد حاتم» هنرمند دیگر عرصه موسیقی نیز از خاطرات کودکی خود در پیشاهنگی می‌گوید که چگونه مهروز با عشق و علاقه به آموزش ویلون و سرود مشعول بوده است.

نزد اساتید موسیقی

ناصر مهرورز ویلون را از استاد حسین آزادی فرا می‌گیرد و از سال ۱۳۴۰ برای تکمیل آموزه‌های خود در ساز ویلون در انیسیتو هنرهای زیبای تهران به حضور «شورا میخاییلیان»  می‌رسد  و در کنار آموزش ویلون، نزد استاد «مصطفی کمال پورتراب» به فراگیری سلفژ می‌پردازد. وی همچنین مدتی نیز از آموزه‌های استاد «رحمت‌الله بدیعی» در ساز ویلون بهره می‌برد. در زمینه فراگیری آواز اگرچه در ابتدا به صورت خود آموز از رادیو و کاست‌های صوتی به فراگیری موسیقی آوازی پرداخته، اما بعدا با حضور در کلاس درس آواز استاد «نصرالله ناصح پور» به داشته‌های آوازی خود می‌افزاید که سبک و توانایی خواندن ایشان مورد توجه استاد ناصح پور هم بوده است.

اجراها

مهرورز در طول فعالیت هنری خود توانست با هنرمندان و گروه‌های مختلف موسیقی همدان همکاری داشته باشد و آثار به یاد ماندنی  و ماندگاری را به وجود آورد. همکاری با گروه میلاد و اجرای کنسرت‌های مختلف در همدان و شهرهای دیگر، اجرای ارکستر های متعدد با همکاری با هنرمندانی چون محمد علایی، ارشد تهماسبی، زنده‌یاد داریوش زرگری در همدان، مهاباد و ساری به مناسبت‌های مختلف فرهنگی هنری، همکاری با جمشید منطقی هنرمند نوازنده سنتور و قانون و از استادان سازنده ساز در همدان که در رادیو و تلویزیون ضبط شد.

جمشید منطقی درباره این آثار می‌گوید: سه اثر «خاک مینو سرشت» با شعری از زنده‌یاد رهی معیری، «بهار جوانی» با شعری از احمد خوانساری و «گریه لیلی» با اشعاری از هوشنگ ابتهاج ثمره این همکاری بود.

وی همچنین اجراهای دیگری با هنرمندان همدانی چون «محمد نصرتی» را در کارنامه هنری خود دارد و به منظور قدردانی از وی در  سال ۱۳۹۲ بزرگداشتی به همت «رضا صفوفی» در سالن ابن سینا از ناصر مهرورز و علی اصغر طاهری برگزار می‌شود که در این مراسم از دو هنرمند همدانی تقدیر به عمل می‌آید.

ویژگی‌های شخصیتی

اغلب دوستان و هنرمندان  و کسانی که در ارتباط با ناصر مهرورز بوده‌اند و وی را می‌شناخته‌اند نگاه مثبتی به او دارند. از شاخه‌های مثبت شخصیت وی از سویی می‌توان به صبوری ، بی‌آزار  بودن، شوخ طبعی و از سوی دیگر هوش و گوش موسیقایی وی اشاره کرد. متاسفانه در جامعه هنری ما که رانت و حمایت‌های مافیایی خاص وجود دارد بسیاری از هنرمندان به خصوص در شهرستان‌ها و به ویژه در هنر موسیقی کمتر مورد توجه قرار می‌گیرند و ناصر مهرورز نیز از این شرایط مستثنی نبود.

به گفته اغلب هنرمندان وی ظرفیت‌های بسیاری در خود داشت که به علت‌های مختلف مورد توجه قرار نگرفت و دیده نشد. «پیمان ناصح پور» در پیام تسلیت خود به مناسبت درگذشت مهرورز نیز به این موضوع اشاره می‌کند که: برخی هنرمندان ظرفیت آن را دارند که خوش بدرخشند و فعالیت خوبی داشته باشند، اما برخی مشکلات اجازه نمی‌دهد چنین اتفاقی بیفتد. زنده‌یاد ناصر مهرورز از آن دسته خوانندگان خیلی خوب ایران بود که می‌توانست خوش بدرخشد ولی چنین نشد».

اگر چه در مناسبت های مختلف بزرگداشت و نکو داشت های مختلفی برای این هنرمند همدانی برگزار شده است ولی برای شناخت ابعاد بیشتر و نشر آثار وی باید تلاش مضاعفی شکل بگیرد که لازمه آن جمع آوری آثار صوتی و تصویری و مطالعه و پژوهش بیشتری را می طلبد.