*حسین زندی
*سردبیر
اگر مسئولان ارشد استان به این پرسش پاسخ دهند که چرا توسعه شهر را فقط در یک نقطه می‌بینند، شاید بسیاری از مشکلات شهر حل شود. جاده برگشت گنجنامه، بیمارستان هزار تخت‌خوابی، جاده برگشت امامزاده کوه، بوستان ۱۱۰ هکتاری عباس آباد، حوزه علمیه، مجتمع پرشین یاقوت و چندین پروژه دیگر در دامنه شمالی الوند جانمایی شده است. گویی مسئولان تنها این نقطه را می‌شناسد و نقاط دیگر شهر از چشم این بزرگواران پنهان مانده است. تقریباً بیشتر بارگذاری‌ها و جانمایی‌ها در دامنه شمالی الوند صورت گرفته که مصداق بارز کوه‌خواری است، اما آن‌چه از شواهد و قرائن برمی‌آید، این تخریب‌ها به پروژه‌های یادشده ختم نمی‌شود، بدون شک پروژه‌هایی مانند بیمارستان هزار تخت‌خوابی باعث تشدید ترافیک منطقه خواهد شد و جاده‌های فعلی پاسخگویی آمدوشد خودروها به این مراکز نخواهند بود، پس ناگزیر بحث تعریض جاده‌ها در دستور کار قرار خواهد گرفت و تعریض جاده‌ها یعنی تخریب محیط زیست و نابودی کوهستان الوند. مسئولان، مسائلی مانند توسعه گردشگری، گردشگری سلامت و غیره را دستمایه قرار داده‌اند و به این بهانه به تخریب کوهستان دامن می‌زنند، اما اعتقادی به این موضوع ندارد و تنها هدف آن‌ها ساخت‌وساز بی‌رویه در این بخش از کوهستان الوند است.
پیشتر نیز نوشته‌ام که در مسیر برگشت امامزاده کوه به مریانج ده‌ها سنگ‌نگاره هزارساله نابود شد؛ سنگ‌نگاره‌هایی که سند هویتی مردم این استان بودند. حال مسئولان چه چیزی می‌خواهند در این منطقه بسازند که از این سنگ‌نگاره‌ها کهن‌تر و باارزش‌تر باشد و گردشگر بیشتری جذب کند؟ بارها نوشته‌ام که توزیع عادلانه در خدمات‌رسانی و حتی عدالت در تعریف پروژه‌ها، می‌تواند رضایت افکار عمومی را در پی داشته باشد، اما به مخالفت افکار عمومی با موضوع‌های یاد شده، توجه نمی‌شود.
توسعه متوازن یعنی به همه نقاط شهر یکسان نگریسته شود و پروژه‌ها در یک نقطه تجمیع نشود. به طور مثال باید از مسئولان پرسید اگر یک بیمارستان هزار تخت‌خوابی در مسیر فرودگاه همدان ساخته شود آیا بیماران به آن‌جا مراجعه نخواهند کرد؟ یا برای جواهرتراشی حتماً باید کوه الوند را تراشید؟
باید توجه داشت که هیچ‌کس مخالف توسعه اقتصادی در استان نیست، اما این توسعه نباید زیست‌بوم و تنفس‌گاه مردم را نشانه بگیرد.