*سید امیر قشمی
*مدیر موزه آموزش و پرورش
سرانجام با تصویب اولویت طرح لایحه رتبه‌بندی معلمان، بررسی این طرح در دستور کار نمایندگان مجلس قرار گرفت.
موضوعی که برای اولین بار در دولت دهم مطرح شد و سا‌ل‌ها با این استدلال که اجرای این طرح بار مالی فراوانی برای دولت دارد و نیازمند بودجه‌ای خاص برای اجرای آن خواهد بود، به فرجام نرسید.
در حال حاضر نیز تعدادی از نمایندگان مجلس نیز مشخص نبودن منابع اجرای این طرح را دلیل مخالفت خود با طرح رتبه‌بندی اعلام کرده‌اند. «مالک شریعتی» نماینده تهران به صراحت اعلام کرده که نباید با یک رفتار غیرمنطقی و غیرکارشناسی، کشور را دچار دومینوی سقوط اقتصاد کنیم و طرح رتبه‌بندی را به سمت موضوعات پوپولیستی کشانید.
متأسفانه در سال‌های گذشته دولتمردان ما با این توجیه که آموزش و پرورش بازده سریع اقتصادی ندارد و نهادی است مصرفی! کمترین بودجه را به تعلیم و تربیت اختصاص داده‌اند، در صورتی که در اغلب کشورها آموزش و پرورش صنعت رشد و توسعه قلمداد می‌شو و بعد از امور دفاعی بیشترین سهم از بودجه دولت به آن تعلق می‌گیرد. این در حالی است که در کشور ما هر گاه در شرایط خاص اجتماعی، سیاسی و اقتصادی نیاز به صرفه‌جویی و قناعت بوده، این کار از نیروهای آموزش و پرورش آغاز شده است.
اسناد و مکاتبات فراوانی موجود است که نشان می‌دهد مشکل وضعیت معیشت معلمان در ایران سابقه‌ای بس طولانی دارد و تنگی معیشت معلمان از زمان تأسیس آموزش و پرورش نوین در ایران همواره وجود داشته است و پس از انقلاب اسلامی نیز با وجود این‌که همه وزرای آموزش و پرورش به هنگام کسب رأی اعتماد از مجلس مهم‌ترین شعارها و برنامه‌های خود را رفع نگرانی و دغدغه‌های معلمان و توجه به تأمین معیشت آنان اعلام کرده‌اند اما هیچ‌کدام از آنان در این راه توفیقی نداشته‌اند و این یعنی هنوز هم با گذشت بیش از چهار دهه از انقلاب با آموزش و پرورشی سر و کار داریم که فاقد استراتژی کلان، نقشه راه و هدف‌گذاری صحیح است، آموزش و پرورشی که در آن فقط مسائل فوری و کوتاه‌مدت مطرح است، یعنی جواب دادن به احساسات تند معلمان آن هم به صورت گذرا!
به نظر می‌رسد کم و کاستی‌های بودجه که مسئولان از آن سخن می‌گویند و آماده‌نبودن برنامه‌های ارزشیابی صلاحیت‌های حرفه‌ای دو مسئله مهم پیش روی نظام رتبه‌بندی است که اجرای صحیح وکامل آن را چالش جدی روبرو می‌کند.
اگرچه یکی از نمایندگان عضو کمسیون آموزش و تحقیقات مجلس از جامعه فرهنگی خواسته که نگاه آن‌ها به لایحه رتبه‌بندی معلمان همراه با امید باشد و فضای تعلیم و تربیت را آرام نگه دارند تا نمایندگان بتوانند با فراغ بال و در فرصت مناسب توجه لازم را به بررسی این لایحه داشته باشند.
اما محض اطلاع این بزرگوار و همکاران عزیز باید گفت مردم و معلمان و جامعه سال‌هاست که امیدشان را نسبت به اصلاح آموزش و پرورش و اعتمادشان را نسبت به برنامه‌ها و وعده و وعیدهای دولتمردان و مجلسیان از دست داده‌اند، چراکه تا موقعی که باور قلبی و عزم ملی در دولتمردان و نمایندگان مجلس و حتی جامعه در پذیرش قداست تعلیم وتربیت و اهمیت و ارزش کار معلمان دیده نشود راهکارهای این‌چنینی نمی‌‌تواند گره گور مسائل و مشکلات مالی و معیشتی را معلمان را باز کند.